Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19628 Esas 2019/17066 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde bakım görevlisi olarak çalıştığını iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini, kıdem tazminatının ödendiğini, ihbar tazminatı ve bakiye yıllık izin alacağınını ödenmediğini beyanla bahsi geçen alacakların tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalıların Cevaplarının Özeti:
Davalı vekili, husumet itirazında bulunarak yapılan feshin haklı nedene dayandığını talebin haksız olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında yıllık izin ücreti hesabı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 53. maddesinde, işçilere verilecek yıllık ücretli izin süreleri, hizmet süresi dikkate alınarak belirlenmiştir. Buna göre, hizmet süresi bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) olanlara on dört günden, beş yıldan fazla on beş yıldan az olanlara yirmi günden az olacak şekilde yıllık ücretli izin verilemez.
Davacının 01.03.2009- 26.04.2015 tarihleri arası 6 yıl 1 ay 25 gün hizmetinin olduğu, yukarıdaki düzenleme dikkate alındığında davacının ilk 5 yıl için (5*14 gün) 70 gün, 6. yılı için de 20 gün yıllık ücretli izne hak kazandığı, sonuçta hizmet süresi boyunca 90 gün yıllık izne hak kazandığı açık olup, toplamda kullanılan 70 gün izin süresinin mahsubu ile bakiye 20 gün üzerinden hesaplama yapılması gerekirken, 25 gün üzerinden hesaplama yapılarak alacağın hüküm altına alınması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, 24.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.