22. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/19619 Karar No: 2019/17061 Karar Tarihi: 24.09.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/19619 Esas 2019/17061 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı işçi, işverenin görev yerini değiştirmesi nedeniyle iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ve kıdem tazminatı ile hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabul edilmesine karar verdi. Temyizde, davalı tarafın itirazları reddedildi ve hafta tatili ile ilgili hesaplamanın yanlış yapıldığı tespit edildi. İş Kanunu'nun 46. maddesi, işçinin haftalık 24 saat dinlenme hakkının olduğunu ve hafta tatilinde çalışmasa bile bir günlük ücrete hak kazandığını belirtir. Haftalık izin verildiğinde hafta tatilinin 24 saatten az olamayacağı ve bölünemeyeceği de açıklanmıştır.
22. Hukuk Dairesi 2016/19619 E. , 2019/17061 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı İsteminin Özeti: Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde ... Bilişim Birimi Platin Back Ofis Personeli olarak çalıştığını işverence görev yerinin İşyeri Birimi olarak değiştirildiğini, iş şartlarında esaslı değişiklik olması nedeniyle kabul etmeyerek iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalıların Cevaplarının Özeti: Davalı vekili, davacı tarafından yapılan feshin haklı nedene dayanmadığını talebin haksız olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur. Mahkeme Kararının Özeti: Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. 2-4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde işçinin, tatil gününden önce aynı Yasanın 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde 24 saat dinlenme hakkının bulunduğu açıklanmıştır. İşçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin 2. fıkrasında ifade edilmiştir. Hafta tatili izni kesintisiz en az 24 saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Ayrıca, hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin 24 saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır. Hafta tatilinin genel hatlarıyla açıklanması sonrasında somut olaya bakıldığında; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dava sırasında dinlenen tanık beyanlarına göre davacının ayda iki hafta tatilinde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacı tanıkları işverenle husumetli olup beyanları tek başına hükme esas alınamazsa da davalı tanığı davacının ayda 1 hafta tatilinde çalıştığını beyan ettiğinden ayda 1 hafta tatilinde çalıştığı kabul edilerek hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olmuştur. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.