Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2011/12431 Esas 2012/223 Karar Sayılı İlamı

Davacı vekilinin yüzüne karşı davalı vekilinin ise yokluğunda verilen kısa kararda davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa 07.05.2009 günlü oturumunda davacıya tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Gerçekten, kısa kararda, davacının kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, genel tatil alacakları ve işe iade davasında belirlenen dört aylık ücret ve dört aylık işe başlatmama tazminatı isteklerinden karar altına alınan miktarların gerekçeli kararın hüküm fıkrasında, farklı rakamlar olarak yazıldıkları, kısa kararda 256,00 TL ücret alacağıın gerekçeli kararın hüküm kısmında bulunmadığı görülmüştür. Bu durumda, konuyla ilgili 10.04.1992 günlü ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu şekilde hüküm fıkrası ile gerekçe arasında çelişki yaratılmış olması bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.01.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.