Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15502 Esas 2019/9411 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/15502
Karar No: 2019/9411
Karar Tarihi: 29.05.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15502 Esas 2019/9411 Karar Sayılı İlamı

Özet:

13. Ceza Dairesi tarafından verilen 2019/9411 K. sayılı kararda, bir kişinin hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. Ancak temyiz işlemleri sırasında sanığın cezaevi yetkilileri tarafından yanıltıldığı ve bu nedenle temyiz süresinin geçtiğinin kabul edilemeyeceği hükme bağlanıyor. Suçların işlendiği tarihten itibaren geçen zamanaşımı süresinin de dolmasına rağmen, bu nedenle hükümlerin bozulmasına ve sanık hakkındaki davalardan düşmesine karar veriliyor. Kararda, suçlar için öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre belirlenen zamanaşımı süresi, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirlenen genel dava zamanaşımı süresi ile karşılaştırılıyor. Bu sürelerin geçtiği sonucuna varılan kararda, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile CMUK'nın 322. maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince sanığın davalardan düşmesine hükmediliyor.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun hırsızlık suçu için 142/1-b maddesi ve mala zarar verme suçu için 151/1 maddesi, suçların zamanaşımı süresi için 66/1-e ve 67/4. maddeleri belirliyor.

13. Ceza Dairesi 2018/15502 E. , 2019/9411 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Kararın sanık ...’ın yüzüne karşı tefhim edildiği tarihte sanığın cezaevinde olduğu ve karar eteğinde “tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabileceği” açıklanıp kendisine bildirilmeyerek 5271 sayılı CMK"nın 291/1. maddesi yollamasıyla 263/1. maddesine aykırı davranılarak sanığın yanıltıldığı, bu itibarla; sanığın öğrenme üzerine 18.11.2019 tarihinde verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğunun kabulü ile 15.01.2015 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar kaldırılarak yapılan temyiz incelemesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 151/1 maddelerinde düzenlenen hırsızlık ve mala zarar verme suçları için öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre, aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık genel dava zamanaşımının, suç tarihi olan 12.07.2006 gününden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca sanık hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 29.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.