Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5549 Esas 2019/7085 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5549
Karar No: 2019/7085
Karar Tarihi: 08.10.2019

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5549 Esas 2019/7085 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların sahte fatura düzenleme suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve katılan vekilinin temyiz talebinden vazgeçtiği belirtiliyor. Ancak, sanıkların koşullu salıverilme tarihine kadar sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinin uygulanması gerektiğine dikkat çekiliyor. Mahkeme, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının bağımsız olduğunu vurgulayarak, sanıklar hakkında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açılmadan hüküm verilmesinin yanlış olduğunu belirtiyor. Bu nedenle hüküm fıkrasında düzeltilme yapılması gerektiği kararlaştırılıyor. Kanun maddeleri olarak da 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. ve 322. maddeleri veriliyor.

11. Ceza Dairesi 2016/5549 E. , 2019/7085 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekili, 25.06.2013 tarihli dilekçesi ile temyiz talebinden vazgeçtiğini bildirdiğinden sanıkların temyiz taleplerine hasren yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine incelenen dosya içeriğine göre sanıkların yerinde görülmeyen diğer temyiz taleplerinin reddine, ancak;
Sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu, bu suçların birbirine dönüşmeyeceği; sanıklar hakkında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açıldığı gözetilmeden; hükmün gerekçesinde sanıkların sahte fatura düzenlediği kabul edilmesine rağmen, hüküm fıkrasında “muhteviyatı itibariyle sahte fatura kullanmak” suçundan hüküm kurularak gerekçe ile hüküm arasında çelişki yaratılması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz talebi yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususların 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; 2011 ve 2012 yılları için kurulan hükümlerin ilk fıkrasında yer alan "muhteviyatı itibariyle sahte fatura kullanmak" ibaresinin hükümlerden çıkartılarak yerlerine "sahte fatura düzenlemek" ibaresinin, yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.