Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6232 Esas 2020/2157 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6232
Karar No: 2020/2157
Karar Tarihi: 02.03.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6232 Esas 2020/2157 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık sürücü, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Olay, aydınlatması olmayan, düz, emniyet şeridi olan devlet karayolunda gerçekleşmiştir. Sanık sürücü, kamyonuyla bir kamyonete çarpmış ve 3 kişinin yaralanmasına sebep olmuştur. Mahkeme, sanığın asli ve tam kusurlu olduğunu tespit etmiş ve cezasını uygun görmüştür. Kanun maddeleri olarak TCK'nin 89/4, 62/1 ve 51. maddeleri uygulanmıştır. 89/4, taksirle yaralama suçunu düzenlemekte ve cezasını belirlemektedir. 62/1, taksirle işlenen suçlarda cezanın indirimine ilişkindir. 51. madde ise, kusur oranının tayininde ve cezanın belirlenmesinde kullanılmaktadır.

12. Ceza Dairesi 2019/6232 E. , 2020/2157 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 23:40 sıralarında sanık sürücü sevk ve idaresindeki kamyonuyla, meskun mahal dışında, aydınlatması bulunmayan, bölünmüş, emniyet şeridi bulunan, düz, eğimsiz, asfalt kaplama, devlet karayolu üzerinde seyir halinde iken, banket içerisinde duraklayan katılan ...’nın sevk ve idaresindeki kamyonetin sol arka kısımlarına, kamyonunun sağ ön kupa ve kasa kısımları ile çarpmasıyla 3 kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralanması ile neticelenen, sanığın asli ve tam kusurlu bulunduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 02/03/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.