Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 20/07/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; daanın kısmen kabulüne dair verilen 21/12/2015 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davalı ... vekili tarafından, duruşmasız olarak incelenmesi de diğer davalılar ... ve vekili tarafından istenilmekle daha önceden belirlenen 25/04/2017 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine duruşmalı temyiz eden davalı ... vekili ile karşı taraftan davacılar vekili geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik Hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, haksız eylem nedeni ile maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalılar ..., ... ve tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili, davacıların desteği tarihinde meydana gelen depreminde davalılardan ... ve apı sahibi olduğu ve diğer davalı ... tarafından inşa edilen binanın çökmesi sonucu vefat ettiğini belirterek, desteğin ölümü nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar ise, iddiaların yerinde olmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, alınan kusur ve hesap raporu benimsenerek istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dava dosyasının incelenmesinde; davacıların desteği vefat etmeden önce mimarlık mesleğini icra ettiği ve şantiye şefi olarak çalıştığı şirket tarafından olay tarihi itibari ile desteğin aylık gelirinin 1.500,00 TL olarak bildirildiği, mahkemece emsal gelir araştırmasında davacıların desteği ile aynı konumda çalışan şantiye şefinin

2003-2014 tarihleri arasında kazanabileceği aylık ortalama gelirin tarafından dosyaya bildirildiği anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan 25/02/2014 tarihli hesap raporunda ise, desteğin çalıştığı şirket tarafından bildirilen olay tarihindeki gelirinin, yıllara göre asgari ücreti oranlanmak suretiyle desteğin asgari ücretin 6.637 katı tutarında gelir elde edeceği kabul edilerek destekten yoksun kalma tazminatının hesaplandığı anlaşılmaktadır.
Şu durumda, desteğin son geliri asgari ücrete oranlanarak belirlenen geliri üzerinden hesap yapılmış ise de, desteğin bilinen dönemde elde ettiği emsal ücretler belirlenebilir olduğundan bu hesaplama yöntemi tazminatın hesaplanmasına ilişkin ilkelere uygun değildir. Dava dosyasına bildirilen emsal ücretler esas alınarak davalının usuli kazanılmış hakları da gözetilerek bilinen dönem için desteğin elde edeceği gelirin belirlenmesi ve sonucuna göre davacıların destekten yoksun kaldıkları tazminatın hesaplanması gerekir. Mahkemece, anılan yön gözetilmeden karar verilmesi doğru görülmemiş bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
3-Manevi tazminat talebi yönünden; Davacı, dava dilekçesinde talep edilen manevi tazminat istemleri yönünden faiz isteminde bulunmamıştır. Mahkemece, davacılar lehine hüküm altına alınan manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiştir.
HMK’nın 26. (HUMK’un 74.) maddesi uyarınca hâkim, tarafların talep ve sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Manevi tazminat istemi yönünden faiz talebi olmamasına karşın faize hükmedilerek talebi aşar şekilde karar verilmesi doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
4-Maddi tazminat talebi yönünden; Davacılar vekili, maddi tazminata ilişkin talebini ıslah ederek ıslah edilen miktara ıslah tarihinden itibaren yasal faiz talebinde bulunmuştur. Bu durumda ıslah edilen miktara ilişkin faize ıslah tarihinden itibaren hükmedilmesi gerekirken yine HMK’nın 26. (HUMK’un 74.) belirtilen hakimin tarafların iddia ve savunmaları ile bağlı olup ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremeyeceğine ilişkin düzenlemeye aykırı olarak ve istek aşılarak ıslah edilen tazminata olay gününden itibaren faiz yürütülmesi doğru değildir. Bu nedenle de kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2-3 ve 4) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle temyiz eden davalılar ..., ... ve yararına BOZULMASINA, davalıların diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davalı ... yararına takdir olanan 1.480,00 TL duruşma avukatlık ücretinin davacılara yükletilmesine, temyiz eden davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.