Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/1572 Esas 2019/4166 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı .... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, davalıların sürücüsü, işleteni ve zorunlu trafik sigortacısı olduğu minibüsün davacı küçük yaya..."a çarpması sonucu..."ın yaralandığını beyanla, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla tedavi gideri ve sair masraflar için 15.000,00 TL, küçük..."ın yaralanması ile ilgili 50.000,00 TL maddi ve kendisi için 50.000,00 TL manevi tazminat ile davacı annesi Maşallah, babası ... için ayrı ayrı 20.000,00"er TL manevi tazminat ve davacı üvey babaanne ... için 5.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekilleri, ayrı ayrı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, Dairemizin ilgili bozma ilamına uyulmasına karar verilerek toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, tedavi gideri yönünden davanın kabulüne, 1.950,00 TL tedavi giderinin (davalı ... yönünden poliçede yazılı limitle sınırlı işletilecek faizin

dava tarihinden itibaren geçerli olması kaydı ile) olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan alınarak davacıya verilmesine, tedavi gideri dışındaki diğer tüm hususların Yargıtay 17. Hukuk Dairesi"nin 2014/11010 Esas-2016/6997 Karar sayılı ilamı ile kesinleştiğinden diğer konular hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davalı ...Ş. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı HMK."nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2017 tarihinden itibaren 2.270,00 TL"ye çıkarılmıştır.
Mahkemece davanın kabulü ile 1.950,00-TL tedavi giderine hükmedildiğinden, hüküm davalı .... yönünden kesin niteliktedir.
Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı .... vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı .... vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ...."ye geri verilmesine 04/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.