MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller, gerekçeli kararda gösterilip, tartışılarak, yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin temyiz nedenlerinin reddiyle, hükmün ONANMASINA,
B) Sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
1- Sanığın, 2009 takvim yılında hakkında sahte fatura düzenlediğine dair rapor hazırlanan, Kocasinan Vergi Dairesi Müdürlüğünün mükellefi ...’den temin ettiği sahte faturaları defterlerine işlemek suretiyle sahte fatura kullanma suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanık hakkında aynı mükellefiyeti nedeniyle vergi müfettiş yardımcısı ... tarafından hazırlanan, 16.08.2011 tarihli, VDENR-2011-XI-100/4 sayılı vergi inceleme raporuna dayanılarak, Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 11.10.2011 tarihli, 2011/23926 esas sayılı iddianamesi ile 2009 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan davanın Bursa 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2018/1016 esas sırasında derdest olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın, aynı takvim yılında başka mükelleflerden de temin ettiği sahte faturaları kullandığına ilişkin tespitin, yeni bir suçu oluşturmayıp, zincirleme suç içinde değerlendirilmesi gerekeceğinden; mükerrer yargılama yapılmaması, fiilin zincirleme suç içinde kalıp kalmadığının, suç konusu faturalar ile belgelendirilen maliyetin, satışların toplam maliyetine oranının ve sanığın kastının değerlendirilmesi açısından; söz konusu dosyanın duruşmaya getirtilip incelenmesi, mümkün olması halinde davaların birleştirilmesi, dosyanın kesinleşmiş olması nedeniyle davaların birleştirilememesi halinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2016 tarihli, 2014/847 Esas ve 2016/128 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümleri uygulanarak tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezanın mahsup edilmesi zorunluluğu,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
08.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.