Mahkemesi : Tire 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 17/09/2013
Numarası : 2011/304-2013/534


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 01.02.2008-29.04.2011 tarihleri arasında gece bekçisi ve süt dağıtıcısı olarak çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve geçersiz şekilde feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile diğer işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen 14 saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda 24 saat çalışıp 24 saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta 3 gün diğer hafta ise 4 gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63 üncü madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük 11 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması nedeniyle, bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) 9 saat takip eden hafta ise (4x3=) 12 saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut olayda davacının gerek dava dilekçesinde belirttiği gerekse tanık ifadelerinde anlaşıldığı üzere davalı işyerinde geceleri gece bekçiliği yaptığı, gündüzleri ise süt dağıttığı sabittir. Fakat davacının hangi saatler arasında gece bekçiliği yaptığı ve hangi saatler arasında süt dağıtım ve toplama işi yaptığı tanık beyanlarından anlaşılamamaktadır. Bu sebeple bilirkişi tarafından saat aralığı verilmeksizin davacının günlük 16 saat çalıştığının kabulüyle hesaplama yapılmıştır. Yapılacak iş tanıklar yeniden celbedilip dinlenerek davacının hangi saatler arasında gece bekçiliği yaptığı ve hangi saatler arasında süt dağıtım ve toplama işi yaptığı tereddüte ve karışıklığa mahal verilmeyecek şekilde belirlenmeli ve yukarıda ilke kararında belirtilen 24 saatlik çalışmalarda günlük çalışmanın en çok 14 saat olabileceği ilkesi de dikkate alınarak çıkacak sonuca göre fazla çalışma alacağı hesaplanmalıdır. Mahkemece bu hususlar gözetilmeksizin hatalı bilirkişi raporu hükme esas alınmak suretiyle karar verilmesi isabetli değildir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde dava1ıya iadesine, 01/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.