MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin, Maliye Bakanlığı Başhukuk Müşavirliği ve Muhakemat Genel Müdürlüğü’nün 12.11.2014 tarihli, 22340 sayılı kararına dayanarak, 17.11.2014 tarihli dilekçe ile temyiz talebinden vazgeçtiği anlaşılmakla, sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık ...’ın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu, bu suçların birbirine dönüşmeyeceği göz önünde bulundurulduğunda; sanık hakkında vergi inceleme raporları ve dava şartı olan mütaalaya uygun olarak 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açıldığı, hükmün gerekçesinde de sanığın sahte fatura düzenlediği kabul edilmesine rağmen, hüküm fıkrasında suç adının “sahte fatura kullanmak” olarak yazılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz talebi bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. ve 2. sırasında yer alan paragraflardan “sahte fatura kullanmak” ibareleri çıkarılarak yerine ""sahte fatura düzenleme"" ibarelerinin yazılması suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.