Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11833 Esas 2019/7060 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11833
Karar No: 2019/7060
Karar Tarihi: 08.10.2019

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11833 Esas 2019/7060 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın vergi usul kanununa muhalefet suçundan mahkumiyeti hükme bağlanmıştır. Sanığın cezası, TCK'nin 43/1 maddesi uyarınca yapılan artırımda 3 yıl 9 aydan 3 yıl 6 aya, TCK 62 maddesi uyarınca yapılan indirimde ise 3 yıl 1 ay 15 günden 2 yıl 11 aya düşürülmüştür. Kararda, sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu belirtilmiş, ancak sanığın hüküm fıkrasında \"sahte fatura kullanmak\" suçunun yer aldığı tespit edilmiştir. Bu nedenle sanık müdafiinin temyiz talebi kabul edilmiş ve hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Ancak yeniden yargılamaya gerek görülmemiş, hüküm fıkrasında sadece \"sahte fatura düzenleme\" ibaresinin kullanılması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK 43/1, TCK 62, 5237 sayılı TCK'nin 53, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 321 ve 322. maddeleridir.

11. Ceza Dairesi 2016/11833 E. , 2019/7060 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında, TCK"nin 43/1 maddesi uyarınca artırım yapıldığı sırada cezanın 3 yıl 9 ay yerine, 3 yıl 6 ay; TCK 62 maddesi uyarınca da indirim yapıldığında sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün yerine, 2 yıl 11 ay olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini isabetsizliği aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu, bu suçların birbirine dönüşmeyeceği göz önünde bulundurulduğunda; sanık hakkında vergi inceleme raporları ve dava şartı olan mütalaya uygun olarak 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçundan kamu davası açıldığı, hükmün gerekçesinde de sanığın sahte fatura düzenlediği kabul edilmesine rağmen, hüküm fıkrasında suç adının “sahte fatura kullanmak” olarak yazılması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz talebi bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1. ve 2. sırasında yer alan paragraflardan “sahte belge kullanma” ibareleri çıkarılarak yerine ""sahte fatura düzenleme"" ibarelerinin yazılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.