Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5303 Esas 2020/2143 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5303
Karar No: 2020/2143
Karar Tarihi: 27.02.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5303 Esas 2020/2143 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hız limitinin 50 km/saat olduğu bir yerde seyrederken, önündeki minibüse arkadan çarptı. Çarpmanın etkisiyle minibüs takla attı ve iki kişi ağır şekilde yaralandı. Mahkeme, sanığın taksirli suçtan mahkumiyetine karar verdi. Ancak, hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceği gözetilmediği için karar temyiz edildi ve bozuldu. Sanığın haksız yere hak yoksunluklarına mahkum edilmesinin önlenmesi amacıyla, TCK'nın 53/1. maddesi uygulamasına ilişkin bölüm hükümden çıkarıldı. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 22/3, 53/1.

12. Ceza Dairesi 2019/5303 E. , 2020/2143 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 53/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki otomobil ile olay günü saat 23.00 sıralarında hız limitinin 50 km/saat olduğu meskun mahalde ve tek yönlü yolda seyir halinde iken, önündeki ford transit minibüse arkadan çarptığı, minibüsün çarpmanın etkisi ile yol dışına çıkarak takla attığı ve iki kişinin hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmasına tam kusurlu olarak neden olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin olayda bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçtan mahkum olan sanık hakkında TCK"nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 5 numaralı bendinde yer alan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.