Danıştay 9. Daire 2019/4878 Esas 2022/554 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 2019/4878
Karar No : 2022/554


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı-…
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının, aleyhe olan kısmının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem: Davacı adına, devamlılık arz edecek şekilde faiz karşılığı borç para vererek tefecilik faaliyetinde bulunmak suretiyle elde ettiği faiz gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak re'sen tarh edilen 2015 yılı gelir vergisi, 2015/Temmuz-Eylül,Ekim-Aralık dönemleri geçici vergi ve bu vergiler üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1.maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararıyla; cezalı tarhiyatın dayanağı vergi inceleme raporunda geçen ve davacı hakkında düzenlenmiş olan … tarih ve … sayılı vergi tekniği raporu ile davacının birden çok yılda birden fazla kez borç para verdiği ve verdiği borçların çok üzerinde tutarlı çekleri aldığının belirlenmesi neticesinde davacının tefecilik faaliyeti ile uğraştığı ve bu faaliyetinden elde ettiği faiz gelirini kayıt ve beyan dışı bıraktığının tespit edildiği, günün ekonomik şartlarında aralarında yakın akrabalık veya iş münasebeti bulunmayan kimseler arasında karşılıksız borç para alınıp verilemeyeceği ve birden çok takvim yılında bir kişiye birden çok para verilmesinin ikrazatçılık sayılacağı hususu göz önüne alındığında, davacının faiz karşılığı borç para verdiği ve kazancını beyan dışı bıraktığının kabulü gerektiği, aksinin faiz karşılığı borç para verilmediği hususunun ispatı kendisine ait olan davacı tarafından bu konuda geçerli bir kanıtında ileri sürülmediği, inceleme elemanınca yapılan matrah belirleme yönteminin de hukuka uygun olduğu, dosyadaki tüm bilgi ve belgeler birlikte değerlendirildiğinde, tespit edilen faiz gelirleri üzerinden davacı adına tarh edilen bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinde ve geçici vergiye bağlı olarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmadığı, geçici vergi aslı yönünden, mahsup dönemi geçtikten sonra kesinleşen geçici verginin terkini gerekmesi nedeniyle mahsup dönemi geçen dava konusu geçici vergide hukuka uyarlık bulunmadığı, özel usulsüzlük cezası yönünden ise özel usulsüzlük cezasının, fatura düzenlemesi gerektiği halde düzenlemeyen vergi mükellefleri adına kesilebileceği, gerekli izinler alınmaksızın yasalara aykırı bir şekilde yürütülen tefecilik faaliyeti dolayısıyla belge basım izni alınması ve fatura bastırılmasının mümkün olmadığı, bu durumda bu faaliyet nedeniyle fatura düzenlenmesi zorunluğundan söz edilemeyeceğinden kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varıldığı gerekçesiyle davanın kısmen reddine kısmen kabulüne, geçici vergi asılları ile kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılmasına karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının hukuka ve usule uygun olduğundan, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanun'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca davalının istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Davacı hakkındaki vergi tekniği raporundaki tespitlere istinaden düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden yapılan cezalı tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı iddiasıyla kararın aleyhe olan kısmının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ … 'IN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davalının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle kısmen kabulü, kısmen reddine ilişkin … Vergi Mahkemesi kararına yönelik davalının istinaf başvurusunun reddi yolundaki … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3.2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın … Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 23/02/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.