Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2045 Esas 2020/2119 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2045
Karar No: 2020/2119
Karar Tarihi: 27.02.2020

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/2045 Esas 2020/2119 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar, bakım ve onarım işlerinden sorumlu oldukları bir yerde, eğlence amaçlı kullanılan bir yerin elektrik direğinin yıkılmasını engellemek için gergi telinden tutmuşlardır. Teldeki akıma kapılan 13 yaşındaki bir çocuk ise kalp durması sonucu hayatını kaybetmiştir. Mahkeme, sanıkları taksirle öldürme suçundan mahkum etmiştir. Temyiz sonucunda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun belirttiği gibi adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiğine vurgu yaparak, sanıkların kusurlu olduğunu belirtmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK 85/1, TCK 62/1, TCK 50/4-1.a, TCK 52/2-4 ve TCK 52/4.

12. Ceza Dairesi 2018/2045 E. , 2020/2119 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı; TCK"nın 85/1,62/1, 50/4-1.a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafiileri ile katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü:
Olay günü saat 18.00 sıralarında, 13 yaşındaki ...’ın evin önündeki elektrik direğinin yıkılmasını engellemek için direğe ve toprağa sabitlenmiş gergi telinden tutması sonucu, telde bulunan akıma kapılarak, Cumhuriyet Başsavcılığınca yapılan otopsi sonucuna göre, “ölümün kişinin vücudundan elektrik akımı geçmesine bağlı elektirik şoku ile kardiyak arrest (kalp durması) sonucu” öldüğünün belirlendiği, mahkemece hükme esas alınan 11.07.2016 tarihli bilirkişi raporuna göre,...tarafından olay tarihinde ...ilçesinde bakım ve onarım işlerinden sorumlu oldukları anlaşılan sanıkların, asli kusurlu olduğunun tespit ve kabul edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulamaya hükümde yer verilmemesi, bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin kusur tespitine, beraat kararı verilmesi gerektiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; katılan vekilinin tayin edilen cezaların hakkaniyete aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA; 27.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.