MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; otel işletmesi için davalı ile su aboneliği sözleşmesi yaptığını, davalının şirkete kestiği faturalar incelendiğinde, 03.10.2013-03.09.2014 tarihleri arasında normal fatura tahakkuk ettirildiğini, daha sonra ise kesilen 1871373596 numaralı fatura ile önceki faturaların bir kısmının iptal edildiği belirtilerek, 05.08.2014- 21.11.2014 tarihleri arasında ortalama 538 metreküp tüketim için 793.837 TL bedel ödenmesi istendiğini, bu faturanın son ödeme gününün gelmesi nedeniyle ihtirazi kayıtla ödendiği ve davalıya itiraz dilekçesi verildiğini, davalı tarafından verilen cevapta; sayacın sözleşme tarihinden itibaren aralıklarla durduğu, çalışmayan dönemlerde gönderilen faturanın gerçeği yansıtmadığı ve kıyas yoluyla yeni fatura düzenlendiğinin belirtildiğini, ancak sayacın bozuk olduğuna dair herhangi bir tespit olmadığını, kıyas yolu ile fatura düzenlenmesinin hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, davalının usulsüz olarak kestiği faturalardan kaynaklı fazladan tahsil ettiği tutarın bilirkişi incelemesi ile tespit edilerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 1.000 TL tutarlı kısmının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; yapılan incelemede davaya konu aboneliğe ait sayacın belirli dönemlerde çalışmadığının tespit edilerek sayacın bir kaç kez değiştirildiğini, dava dilekçesinde sayacın bozuk olduğu ile ilgili hiçbir tespit ve tutanağın olmadığı belirtilmiş ise de 2014/08. dönemde bariz bir şekilde sayacın m3’ünün ilerlemediği, çalışmıyor kodu ile fatura tahakkukunun yapıldığının belirtildiği, yeni sayacın tüketimlerinin tespiti ile yeni fatura tahakkuk ettirildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkemece; dosya kapsamında alınan bilirkişi raporu hükme esas alınarak; İSKİ"nin geçmiş aylara ait fark tüketim olarak tanzim ettiği 03.12.2014 hesap kesim tarihli 793.837,00 TL tutarındaki faturanın uygun olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm; davacı tarafından temyiz edilmiştir.
HMK 266. maddesi hükmüne göre, çözümü özel veya teknik bir bilgiyi gerektiren konularda bilirkişi oy ve görüşünün alınması zorunludur. Genel hayat tecrübesi ve kültürünün sonucu olarak herkes gibi hakimin de bildiği konularda bilirkişi dinlenmesine karar verilemeyeceği gibi, hakimlik mesleğinin gereği olarak hakimin hukuki bilgisi ile çözümleyebileceği konularda da bilirkişi dinlenemez. Her halde seçilecek bilirkişinin mesleği itibarıyla konunun uzmanı olması zorunludur.
Dava; su aboneliği kullanım bedeline ilişkin olup uyuşmazlığın çözümünün, özel ve teknik bilgiyi gerektirdiği ve konusunda uzman bilirkişilerin görüşünün alınmasının gerekli olduğu açıktır.
Somut olayda ise mahkemece görüşüne başvurulan bilirkişi tarafından hazırlanan rapor yetersiz olup, hüküm kurmaya elverişli değildir.
Hal böyle olunca, mahkemece; dava dosyası, önceki bilirkişi dışında, su aboneliği kullanım bedeli hesabı konusunda uzman ve ehil olan üç kişilik bilirkişi heyetine verilerek, tahakkuk tarihlerinde yürürlükte bulunan ilgili mevzuat hükümlerine göre tereddüde yer vermeyecek şekilde, ayrıntılı, açıklayıcı, hüküm kurmaya elverişli ve Yargıtay denetimine uygun, tarafların bilirkişi raporuna yaptığı itirazların da değerlendirildiği bir rapor aldırılarak, varılacak sonuç dairesinde bir hüküm kurulması gerekirken, bu husus göz ardı edilerek, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 08.07.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.