Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/10408 Esas 2019/4123 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10408
Karar No: 2019/4123
Karar Tarihi: 04.04.2019

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/10408 Esas 2019/4123 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı tarafından sigortalanan araçta yolcu iken aracın kaza yapması sonucu yaralanmış ve sigorta tarafından yapılan ödemenin yetersiz olduğunu iddia ederek tazminat talep etmiştir. Mahkeme, yapılan ödeme ile davacının tazminatını aldığı ve davanın reddine karar vermiştir. Davacının temyiz itirazları reddedilerek hüküm onanmıştır. Olayda 2918 sayılı Yasanın 87. ve TBK'nın 51. maddeleri uygulanmıştır.
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 87. maddesi, “Taşıyıcı, bir kusurunun yolcuya zarar vermesi halinde, sorumluluğu tazmin edebilecek olan maksimum tutarı taşıyıcılar için tespit edilen zorunlu bir miktara kadar indirebilir.” hükmünü içermektedir.
TBK'nın 51. maddesi ise, “Zararın tazmini, zarar görene, zarar gördüğü tarihteki hal ve şartlara uygun olarak yapılır. Zarar görenin kusuru nedeniyle zararın vukua gelmesine sebebiyet veren azami oranda sorumlu tutulur. Kusur oranının tespitinde, tarafların durumları, olayın niteliği ve zararın büyüklüğü göz önünde tutulur.” şeklinde düzenlenmiştir.

17. Hukuk Dairesi 2016/10408 E. , 2019/4123 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-

Davacı vekili; müvekkilinin 29/03/2010 tarihinde, davalı tarafından sigortalanan araçta yolcu iken aracın tek taraflı olarak yaptığı kaza neticesinde yaralandığını, kaza neticesinde müvekkilinin engelli raporuna göre %11 oranında vücut fonksiyon kaybına uğradığını, sigorta tarafından 16/02/2015 tarihinde 41.894,85 TL müvekkiline ödeme yapılmış ise de ödemenin yetersiz olduğunu, müvekkilinin Çanakkale İlinde "... Otomotiv" adında işyeri bulunduğunu ve aylık net gelirinin asgari ücretin 4-5 katı olduğunu, bu nedenle ödenen tazminatın düşük olduğunu belirterek fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 100,00 TL geçici iş göremezlik, 2.000,00 TL sürekli işgöremezlik nedeniyle olmak üzere toplam 2.100,00 TL"nin temerrüt tarihinden itibaren avans faizi ile tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacıya 16.02.2015 tarihinde davalı tarafından 41.894,88 TL ödemede bulunulmuş olup, 16/02/2015 tarihi itibariyle zararının 45.288,98 TL olduğu, olayın oluş şekline göre davacının arakadaşları ile mangal yapmak için alışverişe gittiği sırada kazanın meydana geldiği, bu nedenle taşımanın hatır taşıması olmasına göre 2918 sayılı Yasanın 87. ve TBK"nun 51. maddesi gereğince belirlenecek tazminattan %20 oranında hatır taşıması indirimi
yapılması durumunda davalının ödeme yaptığı tarih itibariyle zararının 36.231,18 TL olduğu, buna göre davalı ... yapmış olduğu ödeme ile sorumluluktan kurtulduğundan davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, özellikle oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen maddi tazminata ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 15,20 TL kalan onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 04/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.