Danıştay 3. Daire 2018/4015 Esas 2022/700 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/4015
Karar No : 2022/700


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/…
KARŞI TARAF (DAVACI) : … İnşaat Mühendislik Turizm ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasına davalı idarece yöneltilen istinaf başvurusuna ilişkin … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:… , K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği, kaydi envanter farkından kaynaklanan hasılatına ilişkin fatura düzenlemediği ve maliyetlerine ilişkin fatura almadığı, sahte fatura düzenleyerek elde ettiği komisyon geliri ile şirket ortağına verilen avans nedeniyle elde edilen faiz geliri için fatura düzenlemediğinden bahisle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca, tekdüzen hesap planına uyulmadığı ileri sürülerek aynı maddenin 6. bendi uyarınca, Ba, Bs formlarını hatalı verildiği kabul edilmek suretiyle aynı Kanun'un mükerrer 355. maddesi uyarınca, tahsilat ve ödemelerin tevsikine ilişkin kuralların ihlal edildiği belirtilerek aynı maddenin dördüncü fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği, kaydi envanter farkından kaynaklanan hasılatına ilişkin fatura düzenlemediği ve maliyetlerine ilişkin fatura almadığı, sahte fatura düzenleyerek elde ettiği komisyon geliri ile şirket ortağına verilen avans nedeniyle elde edilen faiz geliri için fatura düzenlemediği yolunda somut tespit olmadığı, Ba ve Bs formlarının hatalı verildiğinden bahisle Gelir İdaresi Başkanlığı tarafından yayınlanan 11/06/2012 tarih ve 2012/1 sıra nolu Vergi Usul Kanunu İç Genelgesine dayanılarak ceza kesilmişse de 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesinde buna yönelik bir ceza öngörülmediğinden idarenin kanun yoluyla kendisine verilen bir yetki olmaksızın ceza kesemeyeceği gerekçesiyle sözü edilen fiillerden kaynaklanan özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, tekdüzen hesap planına ve tahsilat ve ödemelerin tevsikine ilişkin kurallara uymadığından bahisle kesilen özel usulsüzlük cezaları yönünden ise dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusunun, usul ve hukuka uygun olduğu sonucuna varılan Vergi Mahkemesi kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı adına kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'UN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE:
MADDİ OLAY :
Davacı adına, alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği, kaydi envanter farkından kaynaklanan hasılatına ilişkin fatura düzenlemediği ve maliyetlerine ilişkin fatura almadığı, sahte fatura düzenleyerek elde ettiği komisyon geliri ile şirket ortağına verilen avans nedeniyle elde edilen faiz geliri için fatura düzenlemediğinden bahisle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi gereğince ve 2013 yılının Ocak, Nisan ve Aralık dönemlerinde Bs formunu, aynı yılın Ocak ila Mart, Temmuz, Ağustos, Ekim ve Kasım dönemlerinde ise Ba formunu hatalı verdiğinden bahisle aynı Kanun'un mükerrer 355. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesildiği anlaşılmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesinde, bu Kanun'un 86, 148, 149, 150, 256 ve 257. maddelerinde yer alan zorunluluklar ile mükerrer 257. maddesi uyarınca getirilen zorunluluklara uymayan (Kamu idare ve müesseselerinde bilgi verme görevini yerine getirmeyen yöneticiler dahil) birinci sınıf tüccarlar ile serbest meslek erbabı hakkında maddede belirtilen miktarda özel usulsüzlük cezası kesileceği kurala bağlanmıştır.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 257. maddesinin 4. fıkrasında, bu Kanun'un 149. maddesine göre devamlı bilgi vermek zorunda olanlardan istenilen bilgiler ile vergi beyannameleri ve bildirimlerin, şifre, elektronik imza veya diğer güvenlik araçları konulmak suretiyle internet de dahil olmak üzere her türlü elektronik bilgi iletişim araç ve ortamında verilmesi, beyanname ve bildirimlerin yetki verilmiş gerçek veya tüzel kişiler aracı kılınarak gönderilmesi hususlarında izin vermeye veya zorunluluk getirmeye, beyanname, bildirim ve bilgilerin aktarımında uyulacak format ve standartlar ile uygulamaya ilişkin usul ve esasları tespit etmeye, bu zorunluluğu beyanname, bildirim veya bilgi çeşitleri, mükellef grupları ve faaliyet konuları itibarıyla ayrı ayrı uygulatmaya ve buna ilişkin usul ve esasları belirlemeye, Maliye Bakanlığı yetkili kılınmıştır
Öte yandan, sözü edilen mükerrer 257. maddenin verdiği yetki uyarınca 06/02/2008 günlü, 26779 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 381 sıra nolu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile bildirim formlarını elektronik ortamda veya kağıt ortamında belirlenen süre içinde vermeyen, eksik veya yanıltıcı bildirimde bulunan mükellefler hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi hükmü uyarınca işlem yapılacağı öngörülmüştür.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Temyiz istemine konu edilen Vergi Dava Dairesi kararının; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrası aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Dairemizce de uygun bulunmuştur.
Yukarıda sözü edilen düzenlemeler uyarınca bildirim formlarını eksik veya yanıltıcı veren mükelleflere 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca ceza kesilebileceğinden, aksi gerekçeyle verilen Mahkeme kararının ilgili hüküm fıkrasına yöneltilen istinaf başvurusunun reddi yolundaki Vergi Dava Dairesi kararının sözü edilen hüküm fıkrasının, cezaya sebep olan fiilin sübuta erip ermediği yönünde inceleme yapılarak karar verilmek üzere bozulması gerekmiştir.


KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz isteminin kısmen reddine,
2. Temyize konu Vergi Dava Dairesi kararının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Temyiz isteminin kısmen kabulüne,
4. Kararın; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasının BOZULMASINA, 24/02/2022 tarihinde oyçokluğuyla kesin olarak karar verildi.









(X)-KARŞI OY :
Vergi Dava Dairesi kararının, davacı adına 213 sayılı Kanun'un mükerrer 355. maddesi gereğince kesilen özel usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasına yöneltilen temyiz isteminin reddi ile söz konusu hüküm fıkrasının da onanması gerektiği oyuyla Daire kararına katılmıyoruz.


(XX)- K A R Ş I O Y :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. bendinde, verilmesi ve alınması icabeden fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzlarının verilmemesi, alınmaması veya düzenlenen bu belgelerde gerçek meblağdan farklı meblağlara yer verilmesi halinde; bu belgeleri düzenlemek ve almak zorunda olanların her birine, her bir belge için bentte yazılı miktardan aşağı olmamak üzere bu belgelere yazılması gereken meblağın veya meblağ farkının % 10'u oranında özel usulsüzlük cezası kesileceği öngörülmüştür.
Olayda şirket ortaklarına verilen borçlar için hesaplanması gereken faiz tutarları ve fatura düzenlenmesi gereken kişilerin kolaylıkla saptanması mümkündür. Davacı hakkında düzenlenen inceleme raporunda, davacının ortağa kullandırılan borçlar için elde edilmesi gereken faiz tutarlarına ilişkin olarak belge düzenlemediği anlaşılmakla, tespit edilen fark matrah üzerinden %10 oranında kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Davacının alış ve satışları için fatura almadığı ve vermediğinden bahisle kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden ise; dava konusu olayda belge almama ve vermeme fiili sabit olduğundan, Kanunda suçun unsurları belirtilmiş olmasına rağmen belgelerin düzenlenmemesi ve alınmaması suçunun oluşması için bunların kimler için düzenlenmesi ve kimden alınması gerektiğinin tespit edilmesi şeklinde somut tespit aranması suçun oluşmasına ilave unsurlar eklemek olacaktır. Ayrıca böyle bir hususu kabul etmek kayıtdışı oluşan bir işlemi kayıtlı bir işlemle ispat etmek gibi idareye imkansız olan bir zorunluluk yüklemek anlamına geleceğinden özel usulsüzlük cezasının belgesiz alış ve satışlardan kaynaklanan kısmında da hukuka aykırılık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, Vergi Dava Dairesi kararının, özel usulsüzlük cezasının ortağa verilen borçlardan elde edilen faiz geliri için fatura düzenlenmemesinden ve belgesiz olarak gerçekleştirilen alış ve satışlardan kaynaklanan kısmına ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği oyuyla Karara bu yönden katılmıyorum.