Danıştay 4. Daire 2018/6205 Esas 2022/1102 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/6205
Karar No : 2022/1102

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...
KARŞI TARAF (DAVACI) : ... Site Yönetimi
VEKİLİ : Av....

İSTEMİN KONUSU :... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı site yönetimi bünyesinde konut hizmetleri görevlisi olarak çalıştırılan kişilere yapılan ücret ödemelerinden tevkifat yapılmadığından bahisle takdir komisyonu kararlarına istinaden 2010/1 ila 2015/5. dönemleri için tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararda; takdire dayanak alınan Marmara Küçük Ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı'nın yazısında somut bir saptamanın bulunmadığı göz önüne alındığında, tamamen genel ve soyut ifadelerle varsayıma dayalı olarak takdir olunan matrahlar üzerinden tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisinde hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; 193 Sayılı Gelir Vergi Kanunu’nun “Vergi tevkifatı” başlıklı 94. maddesinde, tevkifat yapmakla yükümlü olan kişi ve kurumların tek tek sayıldığı, bu kişi ve kurumların dışındakilerin tevkifat yapma mecburiyetlerinin bulunmadığı, apartman ve site yönetimlerinin maddede tevkifat yapmakla yükümlü kişi veya kurumların arasında sayılmadığı gibi, bu yönetimleri "sair kurumlar" kapsamında da kabul etmenin mümkün olmadığı ve ticaret mahalli olmayan sitede çalıştırılanların, Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesinin altıncı fıkrası kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinden, davacı site yönetimi tarafından, yukarıda belirtilen ödemelerden dolayı tevkifat yapma ve muhtasar beyanname verme yükümlülüğü bulunmadığından dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka uygunluk ve davanın kabulüne dair Mahkeme kararında bu gerekçeyle hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle istinaf isteminin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan işlemlerin yerinde ve hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.

TETKİK HÂKİMİ : ...
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinin birinci fıkrasında, kamu idare ve müesseseleri, iktisadi kamu müesseseleri, sair kurumlar, ticaret şirketleri, iş ortaklıkları, dernekler, vakıflar, dernek ve vakıfların iktisadi işletmeleri, kooperatifler, yatırım fonu yönetenler, gerçek gelirlerini beyan etmeye mecbur olan ticaret ve serbest meslek erbabı, zirai kazançlarını bilanço veya zırai işletme hesabı esasına göre tespit eden çiftçilerin, hizmet erbabına ödenen ücretler ile 61. maddede yazılı olup ücret sayılan ödemelerden (istisnadan faydalananlar hariç), 103 ve 104. maddelere göre yaptıkları ödemeleri (avans olarak ödenenler dahil) nakden veya hesaben yaptıkları sırada, istihkak sahiplerinin gelir vergilerine mahsuben tevkifat yapmaya mecbur oldukları; 23. maddesinin (6) numaralı fıkrasında ise hizmetçilerin ücretlerinin (Hizmetçiler özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, apartmanlarda ve ticaret mahalli olmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği süt ninelik, dadılık, bahçıvanlık, kapıcılık gibi özel hizmetlerde çalıştırılanlardır.) (Mürebbiyelere ödenen ücretler istisna kapsamına dahil değildir) gelir vergisinden istisna edildiği hüküm altına alınmıştır.
Dava dosyasının incelenmesinden, davacı site yönetimi bünyesinde konut hizmetleri görevlisi (idari personel, çevre-temizlik personeli) olarak çalıştırılan kişilere yapılan ücret ödemelerinden tevkifat yapılmadığının 23/06/2015 tarihli tutanak ile tespiti üzerine, takdir komisyonu kararına istinaden tarh edilen vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergilerinin dava konusu edildiği görülmüştür.
İlgili yasa kurallarına göre, hizmet erbabına ödenen ücretlerin tevkifata tabi olduğu, Gelir Vergisi Kanunu'nun 23/6. maddesinde sayılanlara ödenen ücretlerin ise gelir vergisinden istisna olduğu açıktır. 23/6. madde, özel fertler tarafından evlerde, bahçelerde, meskenlerde ve ticaret mahalli sayılmayan sair yerlerde orta hizmetçiliği, kapıcılık v.b. özel hizmetlerde çalıştırılanları kapsamakta olup, bunlar dışında hizmet akdiyle emeği karşılığında kendine ücret ödenen temizlik elemanı, tesisatçı, güvenlik elemanı olarak hizmet gördürülenlerin bu maddede belirtilen hizmetçi kapsamında değerlendirilmesi mümkün değildir. Bu bakımdan 23/6. maddede sayılanlar dışındaki site, apartman çalışanlarına ücret adı altında yapılan ödemelerden Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesi uyarınca vergi kesilmesinde hukuka aykırılık, aksi yöndeki Bölge İdare Mahkemesi kararında yasal isabet bulunmadığı sonucuna varılmıştır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kabulüne,
2. Temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararının BOZULMASINA,
3. Yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın Vergi Dava Dairesine gönderilmesine, 24/02/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu Bölge İdare Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyoruz.