Mahkemesi : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi


Dava, 5510 sayılı Yasa"nın 20. maddenin 3. fıkrası kapsamında davacıya murisi nedeniyle iş kazası meslek hastalığı sigorta kolundan ölüm geliri bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı Kurum avukatınca istinaf yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince istinaf isteminin kabulü ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince verilen kararın temyizen incelenmesi davalı Kurum avukatı tarafından istenilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı olan 5510 sayılı Yasanın 20. maddesi 3. fıkrasında; "İş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünü %50 oranının altında kaybetmesi nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri bağlanmış iken ölenlerin, ölümün iş kazası veya meslek hastalığına bağlı olmaması halinde sigortalının almakta olduğu sürekli iş göremezlik geliri 34. madde hükümlerine göre hak sahiplerine gelir olarak bağlanır" hükmü bulunmaktadır.
Anılan düzenleme kapsamında inceleme konusu dava değerlendirildiğinde; davacının murisinin meslek hastalığından %40 oranında malul kalması nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri alırken 2007 yılında vefat ettiğinden bahisle, sürekli iş göremezlik gelirinin kendisine tahsis edilmesi talebiyle dava açtığı, bölge adliye mahkemesince davacının evlenme tarihi gözetilerek “1-Davalı Kurum vekilinin istinaf isteminin 6100 sayılı HMK 353/1-b.2 maddesi uyarınca kabulü ile,
2-Ankara 25. İş Mahkemesine ait 18.09.2018 tarih ve 2017/299 esas ve 2018/346 karar sayılı kararının kaldırılmasına, yerine,
3-Davanın kabulü ile,
4-Davacıya, muris sigortalının geçirdiği meslek hastalığı sonucu % 40 oranında sürekli işgöremezlik durumuna girmesi nedeniyle sürekli işgöremezlik geliri almakta iken 05.06.2007 tarihinde ölmesi nedeniyle, 5510 sayılı Kanun"un 20"inci maddesinin üçüncü fıkrasına göre ve aynı Yasa"nın 55/2 fıkrasındaki güncelleme işlemi yapılarak, ancak, üçüncü fıkrasında belirtilen alt sınır gözetilerek, 34"üncü madde hükümlerine göre 01.01.2012 tarihinden itibaren evlendiği 05.04.2016 tarihine kadar ölüm geliri bağlanması gerektiğinin ve bağlanan gelirde davacının ölüm aylığı alması nedeniyle 5510 sayılı Kanun"un 54’üncü maddesinin dikkate alınması gerektiğinin TESPİTİNE,” dair karar verildiği anlaşılmış olup, dosya kapsamına göre davacıya 5510 sayılı Yasanın 34. maddesi gereğince sürekli iş göremezlik gelirinin bağlanmasına karar verilmesi yerinde ise de, aynı yasanın 20. maddesinin 3. fıkrası gereği geliri almaya hak kazandığının tespitine dair karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 370/2. maddesi gereğince, söz konusu karar düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Bölge adliye mahkemesinin (4) nolu hükmü silinerek yerine, “Davacıya, muris sigortalının geçirdiği meslek hastalığı sonucu % 40 oranında sürekli işgöremezlik durumuna girmesi nedeniyle sürekli işgöremezlik geliri almakta iken 05.06.2007 tarihinde ölmesi nedeniyle, 5510 sayılı Kanun"un 20"inci maddesinin üçüncü fıkrasına göre 01.01.2012 tarihinden itibaren evlendiği 05.04.2016 tarihine kadar ölüm geliri bağlanması gerektiğinin ve bağlanan gelirde davacının ölüm aylığı alması nedeniyle 5510 sayılı Kanun"un 54’üncü maddesinin dikkate alınması gerektiğinin tespitine” sözcüklerinin yazılarak, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 11/03/2020 gününde oybirliği ile karar verildi.