Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/793 Esas 2020/2224 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Hukuk Dairesi



Dava, 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalılık tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 34. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacının 09.01.2008-12.05.2011 tarihleri arasında 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olduğunun tespiti istemli davada; ilk derece mahkemesince verilen davanın reddine dair karar isabetli ise de, 2006-2015 arası sigortalılık döneminin ihyaya tabi süre olduğunun anlaşılması karşısında davanın gerekçesi olarak hukuki yarar yokluğu nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı görülmüştür.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : İlk derece Mahkemesi kararının gerekçe bölümünün son cümlesinde bulunan “silindiği ve talep edilen dönemle ilgili davacının prim ödemesi bulunmadığı anlaşıldığından” ibaresinin silinerek, yerine, “uyarınca” ibaresinden sonra gelmek üzere “durdurulduğu anlaşıldığından hukuki yarar yokluğu nedeniyle” ibarelerinin yazılmasına, gerekçenin bu şekilde düzeltilmesine ve kararın bu biçimiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 10.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.