Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9934 Esas 2019/11952 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9934
Karar No: 2019/11952
Karar Tarihi: 07.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9934 Esas 2019/11952 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Ancak sanığın verdiği dilekçeler eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde olduğundan, karar verme yetkisi Yargıtay'ın ilgili dairesindedir. Bu nedenle mahkemenin ek kararları yok hükmünde kabul edilmektedir. Sanığın hükmü, temyiz süresini geçtikten sonra temyiz ettiği anlaşılmaktadır. Eski hale getirme istemi ile yasal süreden sonraki temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nun 42/1. maddesi, CMUK'nun 310/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/9934 E. , 2019/11952 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm ile 28/10/2014 ve 13/07/2014 tarihli ek karar temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/11/2010 tarih, 2011/274-300, 06/12/2008 gün, 144-234, 23/09/1974 tarih, 224-408 ve 16/04/1973 gün, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK"nun 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, sanık tarafından verilen dilekçelerin eski hale getirme ve temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu, bu nedenle mahkemenin 28/10/2014 ve 13/07/2014 tarihli ek kararlarının yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Mahkemenin sanığın yokluğunda verilen 12/06/2014 tarihli kararı sanığın duruşmada beyan ettiği adresine tebliğe çıkarıldığı, böyle bir adres bulunmadığından 09.07.2014 te tebligatın bila tebliğ iade edildiği, 06.08.2014 te sanığın mernis adresine usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, incelenen UYAP verilerine göre, gerekçeli kararın tebliğ tarihinde sanığın herhangi bir ceza infaz kurumunda bulunmadığı, bu nedenle yapılan tebligatın temyiz süresini başlattığı, sanığın hükmü, CMUK"nun 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 20/10/2014 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, eski hale getirme konusundaki iddiaları yerinde görülmeyen sanık ...’ın eski hale getirme istemi ile yasal süreden sonraki temyiz isteminin, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 07.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.