Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12284 Esas 2020/584 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12284
Karar No: 2020/584
Karar Tarihi: 13.01.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12284 Esas 2020/584 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kasten yaralama davasında sanık mahkum edilmiştir. Sanık, kararı temyiz etmiştir. Dosyanın incelenmesi sonucu, uzlaşma teklifi yapılmış ve kabul edilmemiştir. Ancak yapılan uzlaşma teklifi usulüne uygun olduğu için yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmamaktadır. Mahkeme, yargılamaya, delillere ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddedilmesine karar vermiştir. Kararda, kanun değişikliklerine vurgu yapılmış ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesinde yapılan düzenleme öncesinde eylemin uzlaştırma kapsamında bulunduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34 ve 35. maddeleri ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253 ve 254. maddelerinde yapılan değişiklikler anılmıştır. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibarelerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/12284 E. , 2020/584 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ..."nın kendisi hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarih ve 2018/394 Esas - 2018/478 sayılı Kararı gereğince ve 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34 ve 35. maddeleriyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde yapılan değişiklik çerçevesinde, 6763 sayılı Kanun ile yapılan düzenlemenin yürürlüğe girdiği tarihten önce usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olduğu ve bu nedenle uzlaşma teklifi yapılmış ve kabul edilmemiş olan dosyalarda yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmadığı cihetle, somut olayda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2. maddesi kapsamında kalan eylemin kanun değişikliği öncesinde de uzlaştırma kapsamında bulunduğu ve sanığın uzlaşmak istemediğini beyan etmesi, yapılan uzlaşma teklifinin de usulüne uygun olması karşısında, tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme aykırı ONANMASINA, 13.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.