Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/608 Esas 2020/649 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/608
Karar No: 2020/649
Karar Tarihi: 03.02.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/608 Esas 2020/649 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki bir tazminat davasında, davalı şirketin müvekkili kurumla hizmet alımı sözleşmesi yaptığı ve bu sözleşmeye göre işçilerin tüm hak ve alacaklarının davalı şirketin sorumluluğunda olduğu belirtiliyor. Ancak, mahkeme işverenlerin işçileri çalıştırdıkları dönemler ile sorumlu olmaları gerektiği kanaatinde olduğundan, davanın kısmen kabul edilmesine karar veriyor ve belirlenen miktarın tazminat olarak ödenmesini davalıdan talep ediyor. Bu karar, davacı vekili tarafından temyiz edilse de temyiz itirazları reddediliyor.
Kanun Maddeleri: 4857 sayılı İş Kanunu, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu.

23. Hukuk Dairesi 2019/608 E. , 2020/649 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili kurum ile davalı şirket arasında hizmet alımı sözleşmesi imzalandığını, yapılacak iş kapsamında davalı şirket bünyesinde çalışırken emeklilik nedeniyle ayrılan dava dışı işçi ... tarafından işçilik alacaklarının tahsili için müvekkili idare aleyhine açılan davada hükmolunan kıdem tazminatı ve genel tatil ücreti alacaklarının cebri icra sonucu ödendiğini, sözleşmeye göre işçilerin her türlü hak ve alacaklarından davalı şirketin sorumlu olduğunu ileri sürerek 22.642,86 TL "nin ödeme tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan rücuen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, işçinin müvekkili şirket nezdinde 27 gün çalıştığını, emeklilik sebebi ile ayrılmak istemesi üzerine şirketten sigorta kaydının sonlandırıldığını, iş kanuna göre kıdem tazminatına hak kazanabilmek için davalı şirket nezdinde çalışma süre şartını doldurmadığını, kabul anlamına gelmemekle beraber müvekkil şirketin ancak işçinin kendisinde çalıştığı süreden sorumlu tutulması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki hizmet alım sözleşmesi ve eki şartnameye göre işçiler hakkındaki tüm sorumluluğun yüklenici firmaya ait olduğu kabul edilmiş ise de işverenlerin işçileri çalıştırdıkları dönemler ile sorumlu olmaları gerektiği kanaatiyle davanın kısmen kabulü ile 74,80 TL"nin ödeme tarihi olan 25/02/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Yasa"nın 13/j maddesi uyarınca davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.