Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/11052 Esas 2015/5856 Karar Sayılı İlamı

İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekilince istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi: gereği görüşüldü:
Davacı, davalı işyerinde elektrik teknisyeni olarak çalışırken işe ilk girdiğinde günlük ücretinin 31.00 TL olduğunu, Sendikaya üye olarak 2005 Mart ayında TİS’den yararlanmaya başladığını ancak günlük yevmiye ücretinin düştüğünü bildirerek fark alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının kendi rızası ile Sendikaya üye olduğunu ücretinin işverenin tek yanlı iradesi ile değil sendika ile yapılan TİS"ne uygun olarak belirlendiğini, bu konuda sorumluluklarının olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının yevmiyesinin düşürülmesinin yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının işe başladığı Aralık 2004 tarihinde aylık brüt ücreti 876,00 TL dir. Davacı sendikaya üye olmuş üyelik işverene 28.02.2005 tarihinde bildirilmiştir. Davacının işe girerken imzaladığı iş akdinin 6. Maddesinde “İşçi 876.000.OOO TL/Gün-YTL/Gün ücret ile işe alınmayı ve sendikaya üye olduktan sonra mer"i sözleşmeye göre sendikaya üye olduğunun işverene bildirdiği tarihteki görevinin karşılığı bulunan 29.200.000.TL/ gün-YTL/Gün yevmiye ile çalışmayı kabul eder.” hükmünün bulunduğu görülmektedir. İş sözleşmesinin bu hükmüyle, işçinin ilk işe girişinde sendikaya üye olması ve sendika ile davalı işveren arasında bağıtlanan TİS kapsamına girmesi durumunda alacağı ücret bildirilerek bu ücrete ilişkin rızası alınmıştır. Bu nedenle davacının sendika üyesi olduktan sonra işverence günlük ücretinin kendi rızası olmadan düşürüldüğü yolundaki iddiası yerinde değildir. İşçi, işverene bu konudaki rızasını ilk sözleşmenin imzalanması sırasında vermiştir. Davacının ücret farkı talep etme hakkı bulunmadığı halde mahkemece bu husus gözden kaçırılarak davanın kabulüne karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının alacağın hesabına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinin yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 30.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.