Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7163 Esas 2019/6893 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7163
Karar No: 2019/6893
Karar Tarihi: 02.10.2019

Defter ve belgeleri gizlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/7163 Esas 2019/6893 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir vergi denetmeninin çıkardığı tebligat ile defter ve belgelerini ibraz etmeyen sanığın, bu tebligatın hukuki geçerliliğinin olmadığını belirtmiştir. Sanık, iş yeri müsait olmadığı için incelemenin dairede yapılabilmesi için talepte bulunmamıştır. Ancak incelemenin dışarıda yapılabilmesi için bir istisna olması gerektiğini ve iş yeri müsaitliğinin kontrol edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Sanık müdafii, hükmün bozulmasını talep etmiştir. Kararda, vergi işlemlerine ilişkin kanun olan 213 sayılı VUK'un 139/2. maddesindeki istisnaların kontrol edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün bozulmasına karar verilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2016/7163 E. , 2019/6893 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizlemek
HÜKÜM : Mahkumiyet

213 sayılı VUK"nin 139. maddesine göre; vergi incelemeleri, esas itibarıyla incelemeye tabi olanın iş yerinde yapılır. İş yerinin müsait olmaması, ölüm, işin terk edilmesi gibi zaruri sebeplerle incelemenin iş yerinde yapılması imkansız olur veya mükellef ve vergi sorumluları isterlerse inceleme dairede yapılabilir. İş yeri faal olan mükelleflere, defter ve belgelerin vergi dairesine getirilmesi için yapılan tebligatlar usulüne uygun olmadığından suçun unsurları oluşmayacaktır. Somut olaya gelince, vergi denetmeni tarafından defter ve belgelerini ibraz etmesi için çıkartılan tebligatın, 09.07.2012 tarihinde sanığa bizzat iş yeri adresinde tebliğ edilmesi; incelemenin dairede yapılmasını gerektiren nedenler tespit edilmediği için, defter ve belgelerin incelenmek üzere ibraz edilmek üzere denetmenlik adresine getirilmesi istenerek sürecin mükellef aleyhine tersine çevrilmesi; ayrıca sanığın, muhasebeciye borcum vardı,borcumu ödeyemediğim için isteyemedim, muhasebeciye borcumu ödeyip sunacağım diyerek suçlamayı kabul etmemesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti açısından, suç tarihinde şirketin hesaplarının dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin, iş yerinde faaliyetin devam edip etmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, iş yeri dışında inceleme yapılmasına ilişkin bir tespit varsa belgesinin istenmesi, aksi takdirde yapılan tebligatın hukuki geçerliliği olmayacağı da dikkate alınarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkûmiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz talebi bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.10.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.