Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/941 Esas 2018/2709 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/941
Karar No: 2018/2709
Karar Tarihi: 14.02.2018

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/941 Esas 2018/2709 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, feshin geçersizliğine, işe iadesine ve yasal sonuçlarına karar verilmesi için dava açmıştır. Ancak yerel mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Davacı avukatı, ilk derece mahkemesinin kararına karşı istinaf başvurusunda bulunmuştur. Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi, davacı avukatının istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir. Davacı avukatı, bu kararı temyiz etmiştir. Yargıtay ise davacının işyerinde başka bir çalışan ile tartışıp fiziki müdahalede bulunmasının haklı fesih nedeni olmayacağı, davacının son eyleminin ise geçerli bir nedene konu edilebileceği sonucuna varmıştır. Bu nedenle tüm temyiz itirazları reddedilmiş ve karar onanmıştır.
İş K. madde 25: İşveren, işçinin iş ve güvenliği sağlanmadıkça, işyerinin kullanılmaması veya tehlikeli hale gelmesinden kaynaklanabilecek her türlü zarardan sorumludur.

9. Hukuk Dairesi 2017/941 E. , 2018/2709 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : MAHKEMESİ 24. HUKUK DAİRESİ

DAVA :Davacı, feshin geçersizliğine, işe iadesine ve yasal sonuçlarına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
İlk Derece Mahkemesinin red kararına karşı davacı avukatı istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi davacı avukatının istinaf başvurusunu esastan reddetmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi"nin kararı süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, hukuki ilişkinin nitelendirilmesine ve uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere ve özellikle, davacı işçinin 19.09.2014 ve 14.11.2014 tarihlerinde işyerinde başka bir çalışan ile tartışıp fiziki müdahalede bulunduğu ancak davalı işveren tarafından, her biri ayrı ayrı haklı fesih nedeni olacak bu vakıalar nedeniyle 6 iş günlük hak düşürücü süre içerisinde fesih hakkı kullanılmadığından artık bu olaylar nedeniyle haklı fesihten söz edilemeyeceği, iki ayrı olumsuzluk sonrası davacı işçinin bu defa 24.12.2014 tarihinde işbaşında telefonuyla vakit geçirme, işi savsaklama şeklinde tespit edilen eylemi nedeniyle savunması istenip, savunma vermemesi üzerine bu defa hak düşürücü süreye de uyularak her üç olay birlikte zikredilip, davacı işçinin İş K.’nun 25 maddesine istinaden haklı neden gösterilerek işten çıkartıldığı, davacının 24.12.2014 tarihli en son eyleminin haklı fesih ağırlığında olmayıp ancak geçerli nedene konu edilebilecek bir eylem olduğu ve davacının 19.09.2014 ve 14.11.2014 tarihli eylemleri bakımından ise hak düşürücü süre geçirildikten sonra fesih makul sürede gerçekleştirildiği için herhalde feshin haklı değil ancak geçerli nedenle gerçekleştirildiğinin anlaşılmasına göre; davacının yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile sonucu itibarı ile doğru olan kararın bu ilave gerekçeyle ONANMASINA, dava dosyasının İlk Derece Mahkemesi"ne, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 14/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.