Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2013/9307 Esas 2014/2223 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/9307
Karar No: 2014/2223
Karar Tarihi: 25.02.2014

Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2013/9307 Esas 2014/2223 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çanakkale 2. Sulh Ceza Mahkemesi, bir hükümlünün kaçması suçundan 6 ay hapis cezası vermiş, bu cezanın infazı sırasında hükümlüye denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak tahliye edilmesine karar verilmiş. Ancak hükümlü, Açık Ceza Infaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği'ne göre açık ceza kurumlarından firar edenlerin yeniden açık ceza kurumuna ayrılamayacaklarına dair düzenlemeye uymadığı gerekçesiyle başka bir mahkeme tarafından tutuklanmıştır. Yüksek Adalet Bakanlığı tarafından yapılan kanun yararına bozma talebi sonucunda, Yargıtay 9. Ceza Dairesi'nin görevsizliğine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu, 292/1. maddesi (kaçma suçu)
- 6411 sayılı Kanun'un 13. maddesi (denetimli serbestlik tedbiri)
- 5275 sayılı Kanun'un 105/A maddesi (Açık Ceza Infaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği'ne göre açık ceza kurumlarından firar edenlerin yeniden açık ceza kurumuna ayrılamayacaklarına dair düzenleme)

9. Ceza Dairesi 2013/9307 E. , 2014/2223 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan sanık ....., 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 292/1. maddesi uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Çanakkale 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 09.12.2009 tarihli ve 2009/198 esas, 2009/571 sayılı kararının infazı sırasında, 6411 sayılı Kanun"un 13. maddesi ile 5275 sayılı Kanun"un 105/A maddesine eklenen 4. maddesi gereğince hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle tahliyesine ilişkin Çanakkale İnfaz Hâkimliğinin 07.03.2013 tarihli ve 2013/539-541 sayılı kararına yönelik itirazın kabulüne, anılan kararın kaldırılmasına dair Çanakkale Ağır Ceza Mahkemesinin 14.03.2013 tarihli ve 2013/201 değişik iş. sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre; Açık Ceza infaz Kurumlarına Ayrılma Yönetmeliği"nin 8/l-(e) maddesinin "Eğitimevleri hariç kapalı veya açık kurumlardan firar edenler, ... açık kurumlara ayrılamaz." şeklindeki düzenlemesinin hükümlünün firar ettiği esnada infaz edilmekte olan münferit veya içtimalı cezasının kalan kısmının infazına ilişkin olduğu, oysa hükümlünün halen infaz edilmekte olan Çanakkale 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 09.12.2009 tarihli ve 2009/198 esas, 2009/571 sayılı, Çanakkale Cumhuriyet Başsavcılığının 07.03.2013 tarihli müddetnamesine bağlı cezasının firar ettiği esnada infaz edilmekte olan cezalardan biri olmadığı ve anılan yönetmelik hükümlerinin halen infaz edilmekte olan cezası açısından uygulanamayacağı gözetilerek Cumhuriyet başsavcılığınca yapılan itirazın reddi yerine kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 30.05.2013 tarih ve 2013/8779/34521 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.06.2013 tarih ve 2013/199354 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulunun 27.12.2012 tarih, 2012/Bşk-41 esas ve 2012/41; 27.12.2013 tarih, 2013/Bşk-213 esas ve 2013/219 sayılı kararları ile Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu, Dairemizin görev alanındaki suçlarla doğrudan ilişkili olmayan ve özel ceza kanunu niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanundan kaynaklanan dava ve işlere yönelik kanun yararına bozma isteminin de Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenmesi gerektiği anlaşılmakla; Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 25.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.