Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15356 Esas 2019/9150 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/15356
Karar No: 2019/9150
Karar Tarihi: 28.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15356 Esas 2019/9150 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir motosikletin kilit mekanizmasının kırılması ya da düz kontak yapılmak suretiyle çalınması halinde hırsızlık suçunu oluşturduğunu ve 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesi ile uygulama yapılması gerektiğini belirtti. Sanıkların suçlarını işlediği kabul edildi ve mahkumiyet kararı verildi. Ancak sanıkların cezalarında fazla ceza tayini yapıldığı gerekçesiyle karar bozuldu ve ceza miktarı düzenlendi. Kanun madde açıklamaları: 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri, 53. maddenin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı, 62/1-2. madde.

13. Ceza Dairesi 2018/15356 E. , 2019/9150 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Otomobil kilidinin bertaraf edilmek suretiyle çalınması halinde eylemin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetildiğinde, motosikletin benzer bir şekilde kilit mekanizmasının kırılması ya da düz kontak yapılmak suretiyle çalınması halinde yine TCK’nın 142/2-h maddesi ile uygulama yapılmasında bir isabetsizlik görülmemiş, bu nedenle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıklar hakkında, TCK’nın 142/2-h ve 143. maddeleri gereğince belirlenen 7 yıl 6 ay hapis cezası üzerinden aynı Kanunun 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim uygulanırken 6 yıl 3 ay hapis cezası yerine 6 yıl 3 ay 19 gün hapis cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ile sanık ... müdafiinin temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği

yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nın 62/1-2. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümünden “6 yıl 3 ay 19 gün hapis” ibaresinin çıkarılarak, yerine “6 yıl 3 ay hapis” ibaresinin yazılması suretiyle sonuç cezanın “6 yıl 3 ay” hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.