Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5772 Esas 2020/1992 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, tanıklarının dinlenmeden hüküm kurulduğuna ve alt sınırdan uzaklaşılarak sanığın cezalandırılmasına ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Olay günü saat: 18:10 sıralarında yerleşim yeri içi, bölünmemiş, iki yönlü, sanığın bulunduğu yönde kesik devamlı yol şerit çizgisi olan, 100 cm banket bulunan, 7 m genişliğinde, düz, hafif eğimli yolda; sanık sürücü sevk ve idaresindeki otomobil ile seyir halinde iken aynı istikamete önde seyreden sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobili sollamak istediği sırada kendi aracının sağ tarafı ile önünde seyreden aracın sol ön kapı ve çamurluk kısmına çarptığı, çarpmanın etkisiyle sanığın aracının savrulması üzerine gidiş istikametine göre yolun sağ tarafından yoldan çıkarak takla atması ve yol çalışma sahasında bulunan yaya çoban ..."a çarpması sonucu yaya ..."ın kaldırıldığı hastanede öldüğü olayda; tamamen kusurlu olan sanığın teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
1-TCK"nın 50/4. maddesi hükmü uyarınca taksirli suçlardan dolayı hükmedilen hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, dosyada bulunan adli sicil kaydına göre sabıkası bulunmayan, yargılama sürecindeki tutum ve davranışları nedeniyle hakkında TCK"nın 62. maddesi uygulanan sanık hakkında, TCK’nın 50. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı değerlendirilirken ”verilen ceza miktarı gözönünde bulundurularak şartları oluşmadığından“ şeklindeki yetersiz gerekçe ile tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,

Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 25/02/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.