Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5740 Esas 2020/1991 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1-2, 63. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü 22:10 sıralarında yerleşim yeri içi, 50 km hız sınırı olan, 12 m genişliğe sahip, iki yönlü, aydınlatma bulunan, düz, eğimsiz, asfalt olan 4 yönlü kavşak olan ve sanığın kavşağa çıktığı noktada dur levhası bulunan yolda; olaydan sonra saat 22:22 de yapılan ölçüme göre 0.88 promil alkollü olan ve sürücü belgesi bulunmayan sanığın, idaresindeki otomobili ile kavşağa, karşı istikamete doğru geçiş yapmak istediği sırada aracının ön kısmı ile sağındaki kavşak kolundan gelerek kavşağa giriş yapan ... idaresindeki tescilsiz motosikletin sol yan kısmına çarparak önünde sürüklediği, motosiklet ile birlikte aracın çarpma noktasından yaklaşık 75 m ileride durdukları ve motosiklet sürücüsünün öldüğü olayda; sanığın teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan, katılan vekilinin ise sanığın olası kast ya da bilinçli taksir hükümlerine göre cezalandırılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.