İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, hak ettiği bazı işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının alacaklarının zamanaşımına uğradığını, fazla çalışma ücretinin sözleşme ile kararlaştırılan maktu ücrete dahil olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının bazı haftalarda 6 gün çalışma yaptığı, 4857 sayılı İş Kanunun 46. Maddesine göre 7 günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz 24 saat dinlendiği anlaşılmakla hafta tatili ücretine hak kazanamayacağı, cumartesi günleri yapılan çalışmaların fazla çalışma ücreti hesabında değerlendirilebileceği gözetilmeden hafta tatili talebinin kabulü hatalıdır.
3-Taraflar arasındaki iş sözleşmesinde fazla çalışma ücretinin maktu ücret içinde olduğu kararlaştırılmış olup, günde 11 saati aşan çalışmalar ile gece 7,5 saati aşan çalışmalar hariç, davacının yaptığı fazla çalışma karşılığının maktu ücretin içinde olduğu, bu durumda 270 saatle sınırlı bu kabule göre 270 saatlik sürenin dolduğu tarihten sonraki dönemde kalan çalışmalar için hesaplama yapılması gerektiği gözetilmeksizin bilirkişi tarafından haftada 7.5 saat fazla çalışma yaptığı, buna göre aylık fazla çalışmasının 30 saat olduğu, iş sözleşmesi hükmü gereğince aylık ücretin içinde ödendiği kabul edilen 270 saat/12 ay=22.5 saat düşülerek ödenmeyen fazla çalışma ücretinin aylık 7.5 saat olacağının kabulü ile düzenlenen rapora itibarla fazla mesai talebinin hüküm altına alınması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine 30/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.