Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 13.25 sıralarında sürücü...idaresindeki kamyonet ile seyir halindeyken önünde aynı istikamette seyreden sanığın sevk ve idaresindeki minibüsün sola dönüş yaptığı esnada karşısında kendi şeridinden gelen ... idaresindeki motosikletin sola manevra yapması ve kamyonetin sol ön far kısmına çarpması sonucu motosiklet sürücüsü ..."un öldüğü olayda; asli kusurlu olarak kazaya sebebiyet veren sanığın teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında alt sınırdan uzaklaşılarak ceza verilmesine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.