Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8815 Esas 2020/1987 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8815
Karar No: 2020/1987
Karar Tarihi: 25.02.2020

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8815 Esas 2020/1987 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, alkollü bir şekilde araç kullanarak trafik güvenliğini tehlikeye sokmuş ve bir kaza yapmıştır. Mahkeme, sanığın suçunu kabul ederek, TCK'nın 179/3-2, 62, 49, 50, 52/1-2-4. maddelerine göre mahkumiyetine karar vermiştir. Sanık tarafından yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddelerinin tam olarak gösterilmediği için hüküm fıkrasının düzeltilerek onaylanması kararı verilmiştir. Kanun maddeleri olarak;
- TCK'nın 179/3-2 maddesi: Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu
- TCK'nın 62 maddesi: Alkol veya uyuşturucu madde etkisi altında araç kullanma suçu
- TCK'nın 49 maddesi: Cezayı arttıran haller
- TCK'nın 50 maddesi: Cezayı indiren haller
- TCK'nın 52/1-2-4 maddeleri: Adli para cezası hükümleri

12. Ceza Dairesi 2019/8815 E. , 2020/1987 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 49, 50, 52/1-2-4. maddeleri gereği mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak derecede 2.05 promil alkollü olarak araç kullanarak tek taraflı kaza yapan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanık hakkında belirlenen 5 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının paraya çevirmeye ilişkin 1. maddesinin "dördüncü" paragrafının hükümden çıkarılarak yerine "Sanığa verilen kısa süreli hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu dikkate alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 150 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine,

TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 3.000.00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün isteme kısmen uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.