İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, 6100 sayılı HMK"nun 298/2.maddesi gereğince sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa 12/12/2013 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile, gerekçeli kararın birbirine aykırı hükümler içerdiği açıkça anlaşılmaktadır. Zira 12.12.2013 tarihli kısa kararda yıllık izin ücreti alacağı bakımından 3.671,22 TL"ye hükmedilirken, gerekçeli kararın hüküm fıkrasının I. bendinin 3. fıkrasında "10,00 TL brüt yıllık izin ücretinin dava, 3.661,22 TL brüt ulusal bayram genel tatil ücretinin ıslah tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan tahsiline", 4.fıkrasında "yıllık izin ve hafta tatili ücret alacaklarının reddine" şeklinde hüküm kurulmuş, kararın gerekçe kısmında ise yıllık izin karşılığı ücret alacağı iddiasının yersiz olduğu belirtilmiş, yine 12.12.2013 tarihli kısa kararda ücret alacağına ilişkin istemin reddine hükmedilirken, gerekçeli kararda ücret alacağı hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiştir. Konuyla ilgili 10.04.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılıkların giderilmesi suretiyle usule uygun bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kısa karar ile gerekçeli karar arasında ve gerekçeli kararın kendi içerisinde çelişkiler yaratacak nitelikte bir karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 26/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.