Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9081 Esas 2020/1977 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9081
Karar No: 2020/1977
Karar Tarihi: 25.02.2020

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9081 Esas 2020/1977 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, aracını 1,03 promil alkollü olarak kullanmak suçundan mahkum olmuştur. Hükmün infaz aşamasında adli para cezasının ödenmemesi halinin değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak hükmün adli para cezasının belirlenmesinde TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edildiği ve bu nedenle hüküm 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen konularda, sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi kararlaştırılmıştır. Sanığa verilen adli para cezası TCK'nın 52/3. maddesi gereğince 75 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmiştir. Ayrıca sanığa, ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 1500 TL adli para cezası ile cezalandırılması kararlaştırılmıştır. Mahkeme kararında, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilen TCK'nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uygulanmamıştır. Kanun maddesi detaylı olarak açıklanmamıştır.

12. Ceza Dairesi 2019/9081 E. , 2020/1977 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3. maddesi delaletiyle 179/2, 62, 50/1-a, 52/1-2, 52/4. maddeleri gereği mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin suçun oluşmadığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre olay günü saat: 21.40 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araç ile kolluk kuvvetleri tarafından yapılan kontrolde durdurulduğu, güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak şekilde 1,03 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edildiği olayda;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 3. paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Sanığın sosyal ve ekonomik durumu göz önüne alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 75 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 1500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi ile sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 25/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.