Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/1-2, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 11.00 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile meskun mahal içerisinde, bölünmüş iki şeritli yolda sol şeritte seyir halindeyken, kaza mahalline geldiğinde sağ şeride geçmeye çalışırken direksiyon hakimiyetini kaybederek, yolun sağından park halinde bulunan, yarı romörkun arka kısımlarına çarptığı, çarpmanın etkisiyle sola savrulan aracının arkasına, arkasından sol şeridi takiben aynı istikamete doğru seyir halinde olan katılanın idaresindeki otomobilin çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın asli kusurlu olarak müşteki...ın kişinin basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde, katılan ..."in ise basit tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek ve 3. derecede kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda, sanık hakkında hükmedilen 7 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden ikinci bendin üçüncü fıkrası paragrafın hükümden çıkarılarak, yerine ""Sanığa verilen süreli hürriyeti bağlayıcı cezanın TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 300 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK 50/1-1 ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 25,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 7500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına"" ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 25.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verilmiştir.