Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/2892 Esas 2015/5570 Karar Sayılı İlamı

İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davacı vekilinin sunduğu temyiz dilekçesinde mahkeme kararının hangi nedenlerle bozulması gerektiğine dair temyiz nedeni bildirilmemiş olması, Dairemizce gerekçeli temyiz dilekçesi sunularak temyiz edilen dosyalarda da temyiz dilekçesinde belirtilen temyiz nedenleriyle bağlı kalınarak temyiz incelemesi yapılıyor olması ile yine mahkeme kararında Dairemizce kamu düzenini ilgilendiren ve re"sen bozma nedeni yapılmasını gerektirecek bir hata bulunmadığının anlaşılmasına göre davacının tüm, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, davacının 2001 yılı Ocak ayından işten ayrılış tarihi olan 2009 yılı Ocak ayına kadar normal mesai saatleri haricinde tüm cumartesi günleri ile resmi ve dini bayramların ilk günleri hariç olmak üzere diğer günlerinde tam gün ve günde 9 saat olmak üzere fazla mesai yaptığını öne sürerek fazla çalışma ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının zamanaşımına uğradığını, davacının iş akdine hakları ödenerek son verildiğini ve ibraname alındığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın, kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, zamanaşımı savunması dikkate alınarak davacının 13.10.2006-26.01.2009 tarihleri arasında yaptığı fazla çalışma hesaplanmış olup, haftanın 6 günü 08.00-17.00 saatleri arası çalıştığı, haftalık 3 saat fazla çalışma yaptığı ancak her yıl 4 ay kampanya döneminde haftanın 6 günü 08:00-20.00 saatleri arası haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı ve kampanya döneminin 2007 ve 2008 yıllarında olduğu da kabul edilmiş; iş sözleşmesine göre fazla çalışma ücrete dahil olduğundan 270 saati aşan dönemler için hesaplama yapılarak alacak miktarı belirlenmiştir.
Davacı dava dilekçesinde işten ayrılış tarihi olan 2009 yılı Ocak ayına kadar normal mesai saati haricinde tüm cumartesi günleri ve resmi bayramların ilk günleri hariç olmak üzere diğer günlerinde tam gün ve günde 9 saat olmak üzere fazla mesai yaptığını açıklayarak alacak talebinde bulunmuş olup, günlük mesai saatinin dışında kampanya ve benzeri dönemlerde fazla çalışma yaptığını iddia etmiş değildir. Bu nedenle fazla çalışma hesabında kampanya dönemlerinin değerlendirilmesi hatalıdır.
Mahkemece, iddia ve taleple bağlı kalınarak ve iş sözleşmesinde yapılan fazla çalışma karşılığının ücrete dahil olduğu yönündeki düzenleme dikkate alınarak günde 11 saati aşan çalışmalar ile gece çalışmasında 7.5 saati aşan süreler hariç olmak üzere 270 saatlik sürenin dolduğu tarihten sonra varsa kalan fazla çalışma ücretlerinin hesaplanıp hüküm altına alınması gerekirken talepte aşılmak suretiyle hesaplamayı yukarıda açaklandığı şekilde yapmayan hatalı bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulması isabetsiz olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 26.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.