Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11877 Esas 2019/6769 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11877
Karar No: 2019/6769
Karar Tarihi: 30.09.2019

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11877 Esas 2019/6769 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2016/11877 E. ve 2019/6769 K. sayılı karar gereği, sanığın vergi usul kanununa muhalefet ettiği suçu işlediği ve defter-belge gizleme suçundan mahkumiyet hükmüne çarptırıldığı belirtilmiştir. Sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yönelik talebinin itiraz dilekçesi olarak kabul edilerek, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesine karar verilmiştir. Ayrıca, sanığın 2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından mahkum olması nedeniyle yaptığı temyiz taleplerinin ise reddedildiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun
- 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi
- TCK’nin 43. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi

11. Ceza Dairesi 2016/11877 E. , 2019/6769 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- “Defter ve belge gizleme” suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesi:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/12. maddesi uyarınca temyizi mümkün olmayıp itiraz yoluna tabi olduğundan; sanığın temyiz talebinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile merciinde incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-“2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından kurulan mahkûmiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesi:
2011 takvim yılında birden fazla sahte fatura düzenlenmesine karşın, TCK‘nin 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiillerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiillere uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümlerde eleştiri dışında bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 30.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.