MAHKEMESİ :İş Mahkemesi



DAVA : Taraflar arasındaki, fazla çalışma ücreti, hafta tatil ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde temyizen incelenmesi taraflar avukatlarınca istenilmesi ve davacı avukatınca duruşma talep edilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 07.05.2013 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına Avukat ... ile karşı taraf adına Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde 01.03.1999-11.02.2010 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yaptığını, hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam ettiğini ileri sürerek, fazla çalışma hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının müvekkiline ait işyerinde mağaza müdürü olarak ve üst düzey yönetici konumunda çalıştığını, çalışma saatlerini kendisi belirlediğinden fazla çalışma ücret alacağı talep edemeyeceğini savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının mağaza müdürü olarak çalıştığı iş yerinde kendisine emir ve talimat veren bir başka yetkili ve amirin bulunmaması sebebi ile çalışma saatlerini kendisinin belirlediği kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalı vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının temyiz itirazları yönünden, işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde üst düzey yönetici konumda çalışan işçi, görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda, ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamaz. Bununla birlikte üst düzey yönetici konumunda olan işçiye aynı yerde görev ve talimat veren bir başka yönetici ya da şirket ortağı bulunması halinde, işçinin çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlediğinden söz edilemeyeceğinden, kanuni sınırlamaları aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti talep hakkı doğar. O halde üst düzey yönetici bakımından şirketin yöneticisi veya yönetim kurulu üyesi tarafından fazla çalışma yapması yönünde bir talimatın verilip verilmediğinin de araştırılması gerekir.
Somut olayda, davalıya ait işyerinde mağaza müdürü olanarak çalışan davacının fazla çalışma yaptığı davacı ve davalı tanık beyanları ile ispatlanmıştır. Ayrıca davacı tanıkları, davacının çalışma saatlerinin işveren tarafından belirlendiğini beyan etmişlerdir.
Davacının çalıştığı sektörde, özellikle marketler zinciri şeklinde işletilen işyerlerinde çok kademeli yöneticilik sistemi uygulanmaktadır. Bu tür işyerlerinde davacı konumundaki mağaza müdürleri, bölge müdürlerine bağlı olarak çalışmakta ve onların denetimine tabi tutulmaktadır.
Taraflar arasındaki iş sözleşmesinde, işverenin talebi halinde davacının fazla çalışma yapacağı ve aylık ücretin içerisine fazla çalışma ücretinin dahil olduğu belirtilmiş olup, bu düzenleme ile de davacının işyerinde çalışma saatlerini kendisinin belirlemediği sabittir. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulduğunda, yıllık iki yüz yetmiş saati aşan fazla çalışma süresi yönünden fazla çalışma ücret alacağı talebinin kabulü gerekirken reddine karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davalının temyiz itirazları yönünden ise; kabule göre davanın reddine karar verilen miktar esas alındığında, davalı lehine 5.280,00 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, vekalet ücretinin 5.164,24 TL olarak belirlenmesi de hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, davacı yararına takdir edilen 990,00 TL duruşma avukatlık parasının davalıya, davalı yararına takdir edilen 990,00 TL duruşma avukatlık parasını ise davacıya yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 07.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.