Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/16387 Esas 2013/10015 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

DAVA : Taraflar arasındaki, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 07.05.2013 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat ... ...ile karşı taraf adına Avukat Rıfat Özer geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde 01.03.1998-21.11.2007 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yapmasına ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmaya devam etmesine rağmen bu çalışma karşılığı ücret alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkiline ait işyerinde mağaza müdürü olarak çalışan davacının çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, taraflar arasındaki iş sözleşmesinde fazla çalışma ücretlerinin davacının aylık ücretine dahil olduğu yönünde düzenleme bulunduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir .
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma iddiasını şahit beyanları ile ispatladığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41.  maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. 4857 sayılı Kanun"un 41. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, fazla çalışma saat ücreti, normal çalışma saat ücretinin yüzde elli fazlasıdır
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, yıllık iki yüz yetmiş saatle sınırlı olarak sözkonusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir. Somut olayda, taraflar arasındaki 07.12.2006 tarihli iş sözleşmesinin 7. maddesinde davacının aylık brüt ücreti içerisine yıllık iki yüz yetmiş saatlik fazla çalışma ücretinin dahil olduğu belirtilmiştir. Bu durumda, davacının fazla çalışma ücretinin, yıllık iki yüz yetmiş saati aşan fazla çalışma süresi esas alınarak hesaplanması gerekirken bu hususun dikkate alınmaması hatalıdır.
Sonuç:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 990,00 TL duruşma avukatlık parası ile peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.