Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 157/1, 62 ve 52. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 100,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, anılan Kanun"un 51. maddesi uyarınca cezasının ertelenmesine dair ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/11/2019 tarihli ve 2018/808 esas, 2019/659 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 21/01/2020 gün ve 94660652-105-09-20386-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/01/2020 gün ve ...sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 26/11/2019 tarihli ve ... sayılı ilamında yer alan "..Sanık hakkında hem adli para cezası, hem de hapis cezası verildiği ve adli para cezaları için TCK"nun 51. maddesine göre erteleme hükümleri uygulanamayacağı halde, erteleme hükümleri uygulanmasına karar verilirken, hiçbir ayrım yapmaksızın sanığın cezasının ertelenmesine karar verilmesi,..." şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, somut olayda Mahkemesince, sonuç ceza olarak 10 ay hapis ve 100,00 Türk lirası adli para cezasına hükmedildiği, ancak hapis cezası ve adli para cezası kounusunda ayrı ayrı değerlendirme yapılmaksızın, cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 51. maddesine göre ertelendiği anlaşılmakla, sanık hakkında hükmolunan adli para cezası hususunda erteleme kararı verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5237 sayılı Kanun’un 51. maddesi uyarınca yalnızca hapis cezalarının ertelenmesi mümkün olup, hapis cezasından çevrilen veya doğrudan verilen para cezalarının ertelenmesine imkân bulunmadığından, ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/11/2019 tarihli ve 2018/808 esas, 2019/659 sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (c) bendi uyarınca, aleyhe sonuç doğurmamak ve yeniden yargılama yapılmamak üzere BOZULMASINA, 29/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.