Mahkemesi :Çocuk Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK’nın 85/1, 22/3, 31/3, 62/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Temyiz Edenler :Suça sürüklenen çocuk müdafii, katılanlar vekili

Taksirle öldürme suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm suça sürüklenen çocuk müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, katılan...ün adının yazılmamış olması mahallinde giderilebilir yazım eksikliği olarak kabul edilmiştir.
Gece saat 04.40 sıralarında, suça sürüklenen çocuğun sevk ve idaresindeki otomobil ile arkadaşları ile birlikte peş peşe iki araç olarak dolaştıkları, tanık beyanlarına göre süratli ve tehlikeli şekilde araç kullandıkları, suça sürüklenen çocuğun idaresindeki araçta bulunan ..."nin arka sol kapıdan, mağdur ..."ün de ön sağ kapıdan camı açıp belden yukarıları dışarıda olacak şekilde yolculuk ettikleri, suça sürüklenen çocuğun da bu duruma rağmen arkadaşlarının araç içerisine girmelerini sağlamadığı ve tanıklar ... ile ..."in beyanlarından da anlaşılacağı üzere 90-100km hızla seyrine devam ettiği, suça sürüklenen çocuğun kavşaktan süratli bir şekilde sağa dönüşe geçtiğinde direksiyon hakimiyetini kaybettiği ve orta refüje çarparak, sağ ön kapı üstünde oturan mağdurun araçtan dışarı fırlamasına ve kafasını sert zemine çarpıp ölmesine asli kusurlu davranışıyla sebebiyet verdiği ve istemediği neticeyi öngördüğü ancak buna rağmen neticenin meydana gelmemesi için gereken davranışı sergilemediği, böylece bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu olayda, mahkemenin kabul ve takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin sanık hakkında takdiri indirim uygulanmasının doğru olmadığına, suça sürüklenen çocuk müdafinin, müvekkilinin kazanılmış hakkının ihlal edildiğine, müvekkilinin öleni camdan sarkmaması konusunda defalarca uyardığı, pişmanlık duyduğuna, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına, suça sürüklenen çocuğun beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; suça sürüklenen çocuğa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hükmün (1) nolu fıkrasında yer alan “suça sürüklenen çocuğun amaç ve saiki” ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.