Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6257 Esas 2020/1943 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 22/6. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığı kararı

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar mağdur zorunlu vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçta zarar gören sıfatıyla temyiz hakkı bulunan mağdur ...’un yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü ve hükmü zorunlu müdafii aracılığıyla temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyduğu anlaşıldığından mağdurun CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanık ile müştekinin boşandıkları, olay tarihinde 2 yaşında olan mağdur ...’nın ise tarafların müşterek çocukları olduğu, sanığın velayeti müştekide olan mağdureyi, 23.11.2014 tarihinde müştekiye teslim ettikten sonra, müştekinin mağdurenin kolunda yanık izi olduğunu görüp, mağdura sorduğunda annesinin sıcak kaşıkla yaktığını söylemesi nedeni ile müştekinin sanıktan şikayetçi olduğu olayda, sanığın savunmalarında, mağdurenin ayağının takılması sonucu elinin sobaya değerek yandığına ilişkin beyanları doğrultusunda, mağdurun sanığın öz kızı olması, bilinçli taksir koşullarının bulunmaması gerekçeleriyle ceza vermeyi gereksiz kılacak derecede mağdur olduğu anlaşılan sanık hakkında mahkemenin ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin eksik inceleme yapıldığına ilişkin temyiz itirazının reddi ile hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 25.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.