Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5631 Esas 2020/1922 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK‘nın 73/4, CMK‘nın 223/8 maddesi gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan sanıklar hakkında açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşmesine ilişkin hükümler mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü, 23:40 sıralarında, meskun mahalde, aydınlatması olan, bölünmüş, 7 metre genişliğinde iki şeritli, kuru asfalt yolda, sanık ... sevk ve idaresindeki aracı ile seyir halinde iken dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiğinde geçiş önceliğine uymayarak sol tarafa dönüş yapmak isterken seyrine göre sağ taraftan kavşağa giren sanık ... idaresindeki otomobilin ön kısımları ile kavşak içerisinde sanık ...’ın aracının sağ arka kapı kısımlarına çarpması sonucu sanık ......ın aracında yolcu olarak bulunan ... ile sanık ...’ün aracında yolcu olarak bulunan ...‘ın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları olayda; sanık ...‘ın asli kusurlu olarak, sanık ...‘ün ise tali kusurlu olarak bir kişinin yaralanmasına neden olduğu kabul edilerek karar verilen dosyada yapılan incelemede;
1-Sanık ...’a yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Müşteki ...’ın 23.12.2015 tarihli talimatla alınan beyanında sanık ...’dan şikayetçi olduğunun anlaşılması karşısında sanık ... hakkında şikayet yokluğu nedeniyle yazılı şekilde düşme kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA;
2-Sanık ...’e yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince ise;
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/11/2007 tarih ve 248/251 sayılı kararı ile uyum gösteren Genel Kurul ve Daire kararlarında açıklandığı üzere; mahkemeye gelmemiş sanık hakkında duruşma yapılamayacağına ilişkin temel kuralın istisnalarından biri olarak öngörülen ve 1412 sayılı CMUK"un 223/son maddesine paralel bir hüküm içeren 5271 sayılı CMK"nın 193/2. maddesinin ilk bakışta eylemin suç oluşturmayacağı ve derhal beraat kararı verilebilecek hallerle sınırlı olarak uygulanabileceği, “İddianamede tarif edildiği şekli ile fiilin suç teşkil etmemesi ve fiilin suç olmaktan çıkarılması halleri” dışında, delillerin takdir ve tayini gereken durumlarda sanığın sorgusu yapılıp savunması alınmadan hüküm verilemeyeceği gözetilmeden, derhal beraat kararı verilmesi gereken bir durum bulunmadığı halde eksik incelemeye dayalı olarak ve şikayetten vazgeçme beyanı hususunda sanığın kabulü sorulmadan yazılı şekilde düşme kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; 24.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.