MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet


İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya tetkik edildi.
Yokluğunda verilen gerekçeli kararın sanık ..."un kovuşturmada bildirdiği son adresi yerine, soruşturma evresinde beyan ettiği adrese tebliğ edilmesi nedeniyle tebligatın usulüne uygun yapılmadığı ve sanığın öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesinin bu itibarla süresinde olduğu gözetilerek yapılan incelemede gereği düşünüldü;
Sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan dolayı eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK’nın 109/2. maddesi ile belirlenen temel cezalarda suçun birden fazla kişiyle birlikte çocuğa karşı işlenmesi nedeniyle aynı Kanunun 109/3-b, 109/3-f. maddeleri gereğince arttırım yapılırken uygulama maddelerinin gösterilmemesi mahallinde giderilebilir yazım eksikliği kabul edilmiş, kasıtlı bir suçtan sanıklar haklarında hapis cezaları verildiği halde TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanmaması, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03.06.2008 gün ve 2008/5-56 Esas, 2008/156 sayılı kararında açıklandığı üzere 53. maddede belirtilen hak yoksunluklarının, mahkumiyetin kanuni sonucu olmasından dolayı infaz sırasında nazara alınması gerekeceğinden 53. madde ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararı da dikkate alınmak suretiyle bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş ve adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkûmiyeti bulunan sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması ise aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin eleştiriler dışında unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanıkların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 03.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.