Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/01/2020 tarih ve 2019/45913 sayılı karar düzeltme istemli yazısında;
""Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/02/2013 tarih, 2012/204 Esas ve 2013/87 Karar sayılı dava dosyası, ekte gönderilmiş olup; katılanın, mahkemenin sanık ... hakkında Hakaret suçundan verilen beraat kararını da temyiz ettiği ve C.Başsavcılığımızın tebliğnamesinde bu hususta görüş bulunduğu, dairenizin 26.02.2019 tarih ve 2014/45396 E. ve 2019/2944 Karar sayılı ilamının suçlar kısmında Hakaret suçunun yazıldığı; ancak anlatım kısmında Hakaret suçu ile ilgili olarak bir karar verilmediği anlaşılmakla; sanık ... hakkında hakaret suçundan katılan tarafından yapılan temyiz talebine ilişkin olarak bir karar verilmesi hususunda gereği takdirlerinize arz olunur "" denilmektedir.
Gereği görüşüldü;
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 8/1. maddesine 5560 sayılı Yasa ile eklenen son cümlesinde "Yargıtay ceza daireleri ile Ceza Genel Kurulu kararlarındaki yazıma ilişkin maddi hataların düzeltilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı, ilgili ceza dairesi veya Ceza Genel Kuruluna başvurabilir." hükmü yer almaktadır.
İncelenen somut olayda, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2013/263537 sayılı tebliğnamesiyle temyiz incelemesi için Dairemize gönderilen, Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/02/2013 tarih, 2012/204 Esas ve 2013/87 Karar sayılı dosyasında, tebliğnamede sanık ... hakkında katılan ..."a karşı hakaret suçundan verilen beraat kararı hakkında görüş bildirilmesine karşın; Dairemizin 26/02/2019 tarih ve 2014/45396 Esas, 2019/2944 Karar sayılı ilamında, sanık ... hakkında hakaret suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan ... ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebi hakkında hüküm kurulmadığı anlaşılmıştır.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği karar düzeltme yazısındaki düşünce yukarıda açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca, Edremit 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21/02/2013 tarih, 2012/204 Esas ve 2013/87 Karar sayılı ilamın, sanık ... hakkındaki hakaret suçuna yönelik olarak yeniden incelenmesi sonucu;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Katılanın aşamalardaki istikrarlı beyanları, olay yerinde yapılan incelemede 4 adet boş kovanın bulunması, olay yerine yakın mesafede bulunan tanıklar ..., ... ve Salih Kızılgün"ün aşamalarda silah sesi duyduklarını beyan etmeleri, katılanın bir dönem sanıkların iş yerinde çalıştığı ve bu dönemde Fatoş isimli bir çalışanla
duygusal birliktelik yaşadığı için işten çıkartıldığına ilişkin beyanının tanık Necdet Kutlugün"ün ifadeleri ile doğrulanması, tanık ..."ın katılanı aradığını iddia ettiği telefon hattına ilişkin iletişimin tespiti kayıtlarında olay saatinde katılanın telefon numarasının arandığına dair kaydın bulunması karşısında; tanık Ömer"in aşamalardaki beyanlarında görgüye dayalı bilgisi olduğu anlaşılan söz konusu hat sahibinin duruşmaya çağrılarak bilgisi ve görgüsü tespit edilmeden ve katılan beyanı ile dosyadaki delillere itibar etmeme nedeni yeterince açıklanmadan eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı ve katılan ... ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 27/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.