Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirin 506 sayılı Kanunun 10, 26 ve 87. maddeleri uyarınca rücuan tazmini istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum ve davalılardan .... avukatları ile ... tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Temyiz eden davalılar .... ile ..."nın temyiz itirazları yönünden;
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2010 yılı için 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 1.430,00 TL olarak değiştirmiştir. Somut olayda, iş kazası sonucu oluşan Kurum zararının kusur karşılığının 1.029,26 TL olması nedeniyle, Kurumun talep edebileceği tutarın, yukarda değinilen kesinlik sınırının altında bulunması karşısında, temyiz eden davalıların temyiz dilekçelerinin reddi gerekir.
2-Davacı .... temyiz itirazlarına gelince; iş kazasının meydana geldiği tarihte yürürlükte bulunan 506 sayılı Yasanın 9.maddesine göre, işe giriş bildirgesinin, işçinin işe girmesinden itibaren bir aylık süre içinde Kuruma verilmesi gerektiğinin öngörülmesi, kazalı ....18.11.1995 tarihinde işe girmesi ve 20.11.1995 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu vefat etmesi nedeniyle, anılan Yasanın 10. maddesinin uygulanmasının mümkün bulunmamasına göre sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
Dava dilekçesinde, kurum zararı yönünden belli bir oran belirtilmemiş olup, davacının gelire ilişkin talebinin kusurlu ilk peşin değerli gelir içinde kaldığı anlaşılmakla talebin tümüne hükmedilmesi gereğinin gözetilmemiş olması, kabule göre de yargılama giderlerinin “davalılardan” tahsiline hükmedilmesi gerekirken, infazda tereddüt yaratacak şekilde “davalıdan” tahsiline şeklinde hüküm kurulmuş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Hüküm fıkrasının 1 ve 2 nolu bentlerinin içeriğinin silinerek yerine;
“1-Davanın kısmen kabulüne, 1.029,26 TL"nin davalılardan müteselsilen tahsili ile davacı Kuruma verilmesine,
2-492 sayılı Harçlar Kanununa göre alınması gerekli 60,77 TL harcın davalılardan müteselsilen tahsili ile hazineye gelir kaydına,” ibaresinin yazılmasına, yargılama giderlerine ilişkin 4 nolu bendin beşinci satırında yer alan “davalıdan” sözcüğünün silinerek, yerine, “davalılardan” sözcüğünün yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan .... ile ..."dan alınmasına, 20.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.