MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla)

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, dayanıklı tüketim malları alım satımıyla iştigal etiğini, davalının kendisinden bir takım mallar almasına rağmen ödeme yapmadığını, 21.06.2002 tarihli faturadan kaynaklı alacağı için davalı hakkında icra takibi yaptığını, davalının takibe haksız yere itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamına, % 40 icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, dava konusu alacağın Borçlar Kanununun 126/3. maddesinde düzenlenen alacaklardan olması nedeniyle davanın zamanaşımından reddini, olmadığı takdirde esastan reddini dilemiştir.
Mahkemece,bozma ilamına uyularak işin esasına girilmek suretiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyanın incelenmesinde; davacı tarafın 6.500,00 Tl üzerinden davalı aleyhine icra takibi yaptığı, süresi içerisinde takibe itiraz edildiği ve takibin durduğu, davacı yanca bu miktarın tahsili amacıyla eldeki davanın açıldığı , mahkemece de bu miktar üzerinden davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır.Karar tarihi olan 13.11.2014 tarihinde tüketici mahkemelerinde kesinlik sınırı 1.890,00 Tl"dir. Bu durumda verilen kararın kesin olduğundan söz edilemez. O halde mahkemece verilen 12.01.2015 tarihli ek kararın usul ve yasaya aykırı olması nedeniyle anılan ek kararın kaldırılarak davalı tarafın temyiz incelemesi yapılmıştır.
2-Dava, taraflar arasında faturaya dayalı dayanıklı tüketim mallarının satışından kaynaklan itirazın iptaline ilişkindir. Eldeki davada davacı, davalının fatura bedelini ödemediğini fakat malların teslimini davalıya yaptığını ileri sürmüş, davalı ise aralarında her mal alış verişinden sonra ödemeyi davalıya yaptığını ancak davaya konu faturaların davacı yanca sonradan düzenlendiğini iddia etmiştir.Mahkemece de ispat yükünün davalıda olduğu ve davalının da ödeme yaptığını kanıtlayamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Dava ve işlem tarihinde yürürlükte bulunan BK. m.182/2 maddesinde (yeni Türk Borçlar Kanunun 207/2.) “Sözleşme ile aksi kararlaştırılmadıkça veya aksine bir âdet bulunmadıkça, satıcı ve alıcı borçlarını aynı anda ifa etmekle yükümlüdürler.”hükmü düzenlenmiştir. Buna göre bir mal alış verişi yapıldığında malın teslimi ile bedelin ödendiği karine olarak kabul edilir.Bu nedenle malı satıp teslim eden davacının karinenin aksini kanıtlaması gerekir.O halde mahkemece davacının söz konusu faturalar nedeniyle alacaklı bulunduğu konusunda ispat yükünün kendisinde olduğu gözetilerek ve ispat yükü kendisinde bulunan davacının delilleri değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, ispat külfetinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle, temyiz talebinin reddine ilişkin 12.01.2015 tarihli ek kararın kaldırılmasına, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09/02/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.