Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5987 Esas 2020/1901 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5987
Karar No: 2020/1901
Karar Tarihi: 24.02.2020

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5987 Esas 2020/1901 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle öldürme suçundan mahkumiyet kararı verilen bir sanığın temyiz başvurusu incelenmiştir. Sanığın idaresindeki araçla karşıdan karşıya geçen yayaya çarpması sonucu bir kişinin ölümüne sebep olduğu olayda, mahkeme yargılamayı ve delilleri göz önünde bulundurarak tam kusurlu olarak suç işlendiği kanaatine varmıştır. Ancak, hak yoksunluğuna ilişkin hükmü kanunsuz olduğu gerekçesiyle taksirle yaralama suçundan verilen hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Yeniden yargılamaya gerek olmadığından, hüküm fıkrasındaki hak yoksunluğu uygulamasının çıkarılması ve diğer hususların korunması şeklinde hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanuni dayanakları: Türk Ceza Kanunu'nun 85/1, 53/1, 53/6, ve 63. maddeleri; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. Maddesi; 1412 sayılı CMUK'un 321. Maddesi; 5320 sayılı Kanun'un 8. Maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/5987 E. , 2020/1901 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 53/1, 53/6, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, iki yönlü, asfalt kaplama, düz, eğimsiz yolda, saat 23.30 sıralarında seyir halindeyken yaya geçidi üzerinden karşıdan karşıya geçmekte olan yayaya çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak bir kişinin ölmesine sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin 5. paragrafının hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 24/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.